Evin önüne geldiğimizde durdum, ben durunca o da durdu. "Benim son duragim burasi." Dedim gülümseyerek ve orada ayrıldık. Eve girdiğimde beklediğim manzara ile karşı karsiyaydim. Babam kizgin ve merakli gözlerle bana bakıyordu. Bir an önce yukarıya, odama çıkmak istiyordum. Yukarı cikmaya yeltendim ama babam yinede beni soru yağmuruna tutmaktan vazgecmiyordu. "Nerdeydin?, neden geç kaldın?, ceketini unutmussun..." Gibi şeyler söyleyerek beni bunaltiyordu. "Arkadaslarlaydim, zamanın nasıl geçtiğini anlamamisim." Diyerek her zaman yaptığım şeyi yaptım. Bu gibi bunaltıcı konuşmalarda en iyi çözüm yolum kacmaktir . Yukarı ciktim uzerimi değişip matematik ödevlerini yaptım. Gerçekten çok yorulmustum. Odevlerim biter bitmez yatagimi açtım, ödev yaparken rahat olması için saçımı topuz yapıp kalemle sabitle
mistim, kalemi çıkarıp yatagima yattim. Bugun gerçekten ruya gibi bir gündü, bu günden sonra ruya gorme gereksimi duymuyordum. Ama bunu degistirme gibi bir yetkim yoktu.
Yarın tekrar onu görmeyi dört gözle bekliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ilk görüşte aşka inanır misin?
ChickLitBazen sadece gitmek gelir icinden, ama yapamazsin. Cunku is isten gecmistir. Kalbin artik bir yabancinin elindedir... Twitter: Sahinlercennet Instagram: cnntshnlr Facebook: Cennet Şahinler Periscope: Sahinlercennet Snapchat: sahinlercennet
