Tot in de nacht

2

De jongen kijkt me met twee grote ogen aan. Ik kijk verlegen naar de grond, het was vast slecht. ,,Wauw..." Zegt hij zacht. ,,Wat..?" Zeg ik nog zachter, waarom deed ik dit ook al weer? ,,Je bent echt heel goed, wie is je choreograaf?" Vraagt de jongen. ,,Deze choreografie heb ik zelf bedacht, maar Shaker is mijn choreograaf" zeg ik, mijn wangen gloeien. ,,De mijne ook, hoe heet je?" Vraagt hij. ,,Romy, en jij?" Vraag ik nu. De jongen kijkt me vreemd aan, alsof ik hem al had moeten herkennen. ,,Oh je kent me niet?" Zegt hij. ,,Nee.. Hoezo?" Zie je wel.. ,,Nee, nee, niks, ik ben Cassius" hij steekt zijn hand uit. Cassius? De Cassius? De Cassius waar ik mee vreemd gegaan ben volgens Luke? ,,Is er wat?" Vraagt Cassius, hij trekt zijn hand weg. ,,Nee.. Niks laat maar.." Ik pak mijn fles met water uit mijn tas. ,,Maar laat jij is wat zien" zeg ik terwijl ik op de grond ga zitten. Cassius knikt, hij zet een liedje op, de stemmen zijn hetzelfde als bij Tot in de Nacht. Ik spiek op Cassius zijn telefoon, bovenin staat dat het liedje Bad heet, van B-Brave, wat ik al zei, vast een lullig boybandje, nog nooit van gehoord. Ik klap enthousiast in mijn handen. Cassius is zo goed. Hij grijnst. ,,Zullen we samen een choreo doen?" Vraagt hij met dezelfde grijns. ,,Wat voor een?" Vraag ik, maar ik word onderbroken door het geluid van een telefoon. Cassius neemt op. ,,Ho shit.. Ik kom.. Ja, ja sorry het zal niet meer gebeuren" hij hangt op. ,,Te laat voor een afspraak. Sorry. Wanneer ben je hier weer?" Zegt hij, terwijl hij zijn spullen pakt. ,,Ik heb om de dag les, maar ben hier soms ook wel eens in mijn vrije tijd, zoals nu." Zeg ik lachend. ,,Zie ik je morgen? Ik regel een zaal" Cassius kijkt me vragend aan. Ik knik. Hij loopt naar me toe, geeft me een kus op mijn wang en vertrekt. Ik staar naar de deur, de deur waar Cassius net door vertrok. Wat een vage dag dit.. Ik loop naar mijn telefoon en zet Stitches van Shawn Mendes op. Ik gooi mijn schoenen uit en begin wat te draaien op de muziek. Dit doe ik vaker als ik het allemaal niet meer weet. Na een tijdje puur geïmproviseerd te hebben, pak ik mijn spullen en ga naar buiten. Ik rijd naar Starbucks. Ik haal een Frappuccino. Ik loop weer in gedachten verzonken naar buiten. Mijn telefoon gaat af, Iris. ,,Gaat het alweer?" Vraagt ze. Ik mompel. ,,Ik slaap vanavond bij jou oké?" Ik lach, Iris en ik vragen niet eens meer of we zullen logeren, we slapen gewoon bij elkaar, klaar. ,,Ik neem pizza mee, ben er rond 22.00 u, moet nog even langs Allysa voor een project, wat een feest.." Ze zucht, Allysa heeft altijd overal commentaar op. ,,Tot straks" Ik maak een kusgeluid. Iris doet hetzelfde. Ik hang op. Kwart over zes, tijd genoeg. Eenmaal thuis dim ik de lichten, ren de trappen op, zet een spotify playlist aan. Zo'n spotify playlist vol met nummers van Sam Smith en Ed Sheeran enzo. Ik laat mijn bad vollopen, steek mijn geurkaarsjes aan, open mijn Lush Kastje, en haal er een Bath Bomb uit. Ook pak ik een van mijn favoriete maskers. Zo'n chocolade masker wat langzaam warm word op je gezicht. En na een kwartiertje hard word op je gezicht, zodat je het er zo af kan tikken. Ik gooi mijn kleren op de grond en stap in bad. Ik sluit mijn ogen en droom weg. Ik trek en dikke sweater aan en ga op de bank liggen. Ik denk aan Cassius. Aan Luke. Wat een viezerik is Luke eigenlijk ook.. Bah.. Mijn telefoon gaat af. Appje van mijn ouders, als ik ze nog mijn ouders kan noemen. Ik ben gewend dat ik in dit soort tijden het zelf op moet lossen, maar toch word ik soms kwaad op ze. Ze zijn er nooit. Ik open het appje: We hebben een spoedgeval in Azië, we zijn dus een half jaar langer weg. We missen je schatje. Hoe is het op school? En met dansen? Kusjes Pap en Mam. Mijn ouders hebben toen ik klein was danslessen voor me betaald. Daar ken ik Iris van. Ze weten nog niet eens dat ik inmiddels bij Global Dance Chart dans. En dat doe ik al 4 jaar. Als ik ze zie gaat het alleen maar over hun succes, zo egoïstisch zijn ze wel. Ik negeer het appje, ik maak het contact ook niet beter, I know, maar nu hoef ik ze gewoon even niet. Ik hoor de sleutel in het slot rammelen, Iris. We hebben beide twee huissleutels, een van de een, een van de ander. ,,Haii" gilt ze, ik hoor haar schoenen uit geschopt worden. ,,Haiii dushiii" gil ik. ,,Papertowns?!" ,,Yes guuurll" ik open Netflix en zoek Papertowns op. Iris komt binnen, geeft me een kus op mijn wang en loopt naar de keuken. Ik hoor piepjes, dat betekend maar een ding, PIZZAAAAAAAA. We liggen in mijn tweepersoonsbed. We gooien kussens tegen het plafond, zodat ze terug ploffen in ons gezicht. ,,Hoe is dat nou met die jongen?" Vraagt Iris. ,,Vandaag was ik bij Global, toen kwam hij binnen, we hebben voor morgen afgesproken, hij heet trouwens Cassius." ,,De Cassius?" Ik haal mijn schouders op. ,,Heb je Luke nog gezien..?" Vraag ik zacht. Ze schud haar hoofd. ,,Lul" mompelt ze. Ik schiet in de lach en val haar om haar nek. Het was zo'n typische Iris-Romy avond. Zo'n avond waarin we roddelen, pizza's vreten, warme dranken drinken, plannen maken, muziek luisteren, boys spotten, bijkletsen, kussens gooien, typisch zusjes dingen doen. Maar het verveelt nooit. Toen ik in slaap viel, zag ik Cassius zijn grote ogen, na het showen van mijn Choreo. Zijn grijns, na mijn enthousiasme op zijn choreo. Zijn kus. Ik kruip tegen Iris aan en glimlach.