Her günümde aynı anıyı yaşayan bir kadersin
Ve gülüşüm kadar samimi ruhum kadar özelsin
Ben yazarken adını suya sen deliye dönerdin
Sönerdin bir mum gibi ilkbahara söverdin.
Birkaç kağıt parçasıydı odamda bulduğum
Hayat annemin çığlıklarıydı sağırken bile duyduğum
Ancak yarını bekleyen bir kelebek kadar umutluyum
Param kadar konuştum yoksa suspus muyum?...
