bölüm 6 : kacamak

2.6K 84 24
                                    

VEEE İŞTE YENİ BÖLÜM İYİ OKUMALAR :D

Yaptığım hatalardan ders çıkarmamışım belli.Ama artık çok yoruldum . yorganı kaldırıp o soğuk havayla yüzleşmek istemedim korktum.belkide uyanmaktan korktum.yalnız kalmaktan.terk edilmekten.annem gibi.hayatın bana attığı ilk kazık annemin gidişi.peki ya bu beni güçlendirdi veya hıslandırdımı. hayır

annemi soylu ailesi öldürmüş gidip intikam alayım derdinde değildim.bide armana aşık olmam.

korktum.

"abla.arya ablacığım" gözümü açtığımda bana şefkatle bakan iki çift göz görmem beni rahatlatmıştı.

"sanada günaydın nehir"

kocaman gülümsemen yüzünden hiç eksik olmasın nehir.

"babam seni çağırıyor"

hakan bey. yavaş yavaş doğrulup bütün yaptığım şeyleri düşündüm. başlı başına aptallık bu delilik.

kendi mezarımı kendim kazmışım. ölüm fermanımı kendim hazırlamışım.

kendime gelip koşar adımlarla aşşağı indim.karşımda arman ve canın korumalık yaptığını hesaba katmadan.herşeyi anlamışlar ve ben bitmiştim.

intikam ateşiyle gözleri yanan arman duruyordu karşımda ilk defa ilk defa gözlerimi kaçırmadım.

güçlü kalmaya çalışmam onu da şaşırttı.

"noldu" dedim

ikisi de bana bakıp cevap verme gereği duymadı .

arkamdan gelen ayak sesleri ile hakan beyin arkamda olduğunu anladım.

Benden bir açıklama bekliyorlardı.Ama ne anlatabilirim ki.Babamın pis işlerini,yaptığı onca aptallığı burda bulunan düşmanlarımıza anlatıp bizi daha fazla bataklığa sürmeyecektim.Asıl süç onlarda olmasına rağmen bu kadar güçlü olan fiziksel değil de manevi ve maddi güçlükte olan bu adamlara benim zayıfcak babam baş edemezdi.Ve onlar kendilerini hep haklı çıkaranlardı.Demek babamın haberi olmuş ve elinden hiç bir şey gelmemişti.Ona haksızlık yapmışım. Ancak annemin ölümü bunları nasıl ve niçin ilgilendiriyordu bana açıklamayı asıl onlar yapmalılar.Şu an benim burdaki konumum köstebeklik...

Hepsinin yüzü alaycı ve şaşkın bir bakış vardı.

Ağlamayacaktım keşke şimdi yönetmen kestik dese ve herkes dağılsa.Keşke ben böyle bir hata yapmasaydım.Ama artık keşkeler hayatıma yön değil beynimi boşa yoracaktı.

"ne var ? bana niye öyle bakıyorsunuz ben bişey yapmadım." sonunda ağzımı açıp konuşabildim.Zaten işler ne kadar çığrından çıkabilir ki.

"yok canım sen bişey yaptın demedik zaten." diyen hakan bey di. elini omzuma koydu.Benimde dalga geçtiği besbelliydi.Bu günü de kötü bir şekilde bitirmezsen tamamdır artık bundan sonra bana bişey olmazdı.Kurşun falan mı döktürsem ne.

kalbim acıyor. hem de en derinden. ben hayatımın hangi evresinde hata yapmıştım.

"bak güzel kızım senle güzel bir anlaşma yapalım hem sen kurtul hem biz."
"Ben sadece işimi yapıyorum."
Bu sefer cesaretli olacaktım.Sırtımı dikleştirdim.bogazimi temizledim.hakli olan bendim ve hakkımı savunacaktim da.
Can sanki hayal kırıklığına uğramis gibi bana bakıyordu ona omuz silktim ve hakan beye dönüp "napicaksiniz koyacak mısınız beni ha? Kovun o zaman hatta ben istifa ediyorum."
Burdan ayrılmak istemiyordum aslında Arman ında kabul etmediğini tahmin ediyordum ki hakan bey'in "defol" dediğini duyunca kalbime birşey oturmuş gibi oldu. Kalbim sıkıştı.derin bir nefes aldım ve "odamı toparlayıp çıkıncam."diyebildim.sesim o kadar güçsüz çıktı ki sanki ağlamaklı bir ses tonundaydi.kimse bana bakmıyordu.arman'a son kez baktım.ardindan nehire.nehir gözlerini benden kaçırıp yere odaklandı.
Merdivenleri hızla çıktım ve çabucak odamdaki eşyaları topladım.aklimda güzel bir plan vardi.
Evden ayrilmistim. Son kez dönüp eve baktim. Nehir'i ozleyecektim en çok da Arman'i.aslinda onlar çok iyi insanlardı . Zaten hakan beye hiç kanım isinmamisti. O kadar kolay olmuştu ki evden ayrılmam aglamiyordum bile. Taksi gelmesini bekliyorum.beklerken önümde siyah bir araç durdu cami açıldı vee da dam babam beni almaya da gelirmis(!).
Kapıyı acti ve
"hadi bin"
kapıyı tutup sertçe geri kapattım.
"selametle "
deyip arkadan el salladım.
Yurt dışına gidicem ve kendime yeni bir hayat kurucam orada okula da kaydolabilirim.babamla tüm baglantimi kesmek koparmak istiyorum. Bunu nasıl yapicam aradığı zaman beni bulamasin diye gidip adımı mı değiştirsem komik ama mantıklı bir fikirdi ben bunları düşünürken Taksim gelmişti hemen binip bir dakika nereye gidicem?
Bunu hiç düşünmedim guzel.adama düz ilerlemesini söyledikten sonra hızlıca dusunmeye başladım. Engin.yoksa Cerene mı gitsem Aslı , gül,burak. Yok yok bana yardım edecek tek kişi Engin aklıma ilk gelen isim her zaman daha güvenilir dir.adresi verip Engini aradım
"Arya"
"Merhaba Engin yardımına ihtiyacım var"
"İyi mısın sen "
"Evet şimdi sana geliyorum daha detaylı konuşuruz"
"Olur gel"
Diyip telefonu suratına kapattım çünkü çok sitresliyim.

Taksiden inip bagajdaki bavulumu aldım taksideki adam da hiç rahatını bozmadı yardım dahi etmedi sağol amca.
Pencerede Engini görüp el salladım.o da bana karşılık verdi.
Engin'in babası ve babam eskiden ortaklardi engin'in babası ölünce ortaklık da bozuldu tabi ara sıra enginle görüşür konuşurduk ama okulundan dolayı görülemez olduk.
Aşağı kadar inip beni karşılamaya geldi. Çok kibar ve terbiyeli bir çocuktu.
Eşyalarını yukarı çıkardıktan sonra ikimize de kahve yaptı.
"Evet arya seni dinliyorum"
"Ben çok kötü birşey yaptım ve elimi ayağıma bulastirdim.."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 25, 2017 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

MAFYANIN DADISIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin