Chapter 9
Enrique's POV
She looked at me and smiled. That was the sweetest smile I've ever seen in my whole life. She's so beautiful that I can't take my eyes off her.
"Ang ganda mo, Kath..." I touched her face. Umiwas sya ng tingin sa'kin, halatang naiilang parin sya.
"T-thank you.." ang cute niya lalo kapag naghihiya. "A-ahhh, pwede bang maupo?"
Oops, ano ka ba Enrique? Ang corny mo na nga, nag fail ka pa maging gentleman. "Ay sorry hehe nakalimutan ko tuloy, ikaw lang kasi nasa isip ko." Nagsmile ulit sya. Kath, ano ba kasing ginagawa mo sa'kin? Nagiging corny na ako dahil sayo.
"It's okay." sabi ni Kath. Inusog ko ng konti ang upuan para maka-upo na sya, syempre nagpapaka gentleman eh.
"Thank you Enrique.." Kath.
"Ha? Para saan? Ahh, yung sa upuan? Walang anuman. Basta para sayo" napakamot tuloy ako sa ulo ko.
"Yes, and... For this. I can't believe na mag-eefort ka ng ganito." she smiled again. Ang ganda-ganda ng mata niya, lalo na kapag naka-smile.
"Ah,ito ba. Sa totoo lang hindi lang naman ako ang gumawa nito. Nagpatulong ako sa mga kaibigan ko. Pero ako yung nakaisip. Sana nagustohan mo, Kath." Ako. Para sa kanya naman talaga ang lahat ng ginagawa ko.
"Ano ka ba! Malamang may kasama ka gumawa nito. Kaya mo ba buhatin tong table na mag isa? Haha" tumawa na sya. Haaay buti naman medyo umaayon na sa akin ang mga pangyayari. Napatawa ko na sya eh. :))))
"Oo naman! Ang macho ko kaya. Hahahahahaha" Ako
Lumapit na si Julian para iserve yung pagkain namin. Maya't maya, may background music na kami. Buti nalang nakaabot si Daniel. Umalis kasi siya kanina para mag practice. Okay lang kasi sa kanya na mag-absent sa klase, wag lang sa practice nila. Eh itong si Julian, walang paki kahit mag absent sya sa lahat. Nahawa kasi si Julian sa kapasaway ko. Pero ngayon magbabago na ako para kay Kathryn.
Umalis sandali si Kathryn para sabihan ang friends niya na mauna ng umuwi. Syempre ako ang maghahatid ngayon kay Kath. Lumapit din sina Daniel sa'kin at nagpaalam na. Moment muna namin daw to ni Kath.
Nagkwentuhan lang kami ng kung ano-ano. Yung tungkol sa first meeting namin, sa school at ahh basta marami.
Before 8pm, hinatid ko na si Kathryn sa kanila gamit yung kotse ko. Kapag gumigimik ko lang naman to ginagamit kasi naglalakad lang ako pauwi sa bahay. Dumating na kami sa bahay niya.
Syempre dahil gentleman na ako ngayon, ako ang nagbukas ng kotse para makalabas sya.
"Salamat talaga Enrique." at nagsmile ulit sya.
"You can call me Quen. No Kath, thank you.. Thank you for making me happy. Ang saya ko kasi tinanggap mo yung panliligaw ko. At seryoso talaga ako. Thank you for this night. Sana kahit papano nag-enjoy ka." nagsmile na din ako sa kanya.
"Nag enjoy ako." nagsmile sya at lumakad na papasok. Tiningnan ko lang sya habang naglalakad. Maglalakad na sana ako pabalik sa kotse ko nang may tumawag sa'kin.
"Quen?" si Kathryn pala. Tumingin ako sa kanya. Nasa loob ng gate na sya.
"Ingat ka.." nag-wink sya at nagsmile tapos pumasok na talaga sya sa loob. Natulala ako. Does she really care about me? Waaaaaa... Oo Kath, mag-iingat ako para sayo.
Ang saya kooooo! Yeeeesss! She cares about me!
---------------
Daniel's POV
BINABASA MO ANG
Unexpected Love (Kathniel)
Teen FictionLove is just a word until someone comes along and gives it a meaning... ..and in the most peculiar way, it may be unbelievable. But it happened just that way. You came into my life again and I've finally experienced the most beautiful thing that un...