Ben sana inandım.
Seni sevdim.
Senin sevdiğine inandım ben.
Senin yalanlarla süslü gerçeklerine inandım
Bana bomboş bakan o anlamlı gözlerine inandım
Özüne inandım senin.ama kişiliğini hesaba katmadım.
İnan gideceğini bile bile sevdim.
Gelmediğini bile bile özledim seni.
Varlığında güneş açan kaldım de isminle havalandriyorum artık ve gidişinle supuruyorum.
Daha nice yıpranmış hayatlar çıkacak
Büyük hüzünler,ve ayrılıklar ama en büyük acıyı sen verdin, seni iliklerime kadar hissederken sen kişiliğini oturtmak için ideal kucağı aramaya çoktan başlamıştın doğmayan bebeğimize nasıl kiyabildin.
Peki ya satın alamadığımız evi,mobilyaları, nasıl çabucak unuttun hayalleri
Ben sende hayal kurmayı öğrendim
Hayal kurmadan önce nasıl hayal kuracağım hayalini kurar sonrası da seninle hayaller kurardım ve üzerime yıkılacagini bilmeden senin üzerine hayallerimi inşaa ettim.
Ama unuttum ki hırsınla süslenmiş her sözünde sarhoş ettin beni.
Zil zurna sarhoş iken herşeyi çift görmeye başladığım da dahi sen birtaneydin.
Peki ya hangi yüzünle bakıyordun bana..?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Amansız acı-
Short StoryDurmak bilmeyen zamanda gülmeye çalışanlardanim ben... Gidişi çok görkemli olmuştu öpüp koklayamamistim tam manasıyla gozlukluklerini çıkarttığım zaman burnunun dibinde izi kalırdı sıkı sıkı sarıldım elmacık kemiklerini,yüzünü,dudaklarına dokunurdum...
