Ben kaçmayı da çok iyi bilirdim ta ki sana varana dek çünkü kaçmak kolay olandı gözlerine bakmak varken neden gitmek kokunu ciğerlerim patlayana kadar çekmek var iken neden kaçmak koluma dislerinle saat yapmak var Ken neden gitmek hadi konuşsana bana söylemediğin doğruları söyle yüzüme hatalarımı söylemek yerine canımı yakmak yerine yüzümde küçük tebessümler yaratmayı deneseydin...ben her sabah bu günde eksik bir yanım var deyip aynaya bakmak istemiyorum ilk başta birşeyler olmuştu aramızda daha fazlası öldü sonra içimde öylesine alengirli ki içim öpsen, ruhunu boyarım nefsimle
hep dua ediyorum: allahım ben yokluğunda kabuslarla uyanıyorsam bunun günahını o çekmeli diye sana beddua etmiyorum beni anlamanı istiyorum sadece ama anlıyorum ki geçmişe duydugum özlem bugunun cagresizliginden
Ben ! Senin yokluğuna bile sana sarılarak dayanıyorum biliyormusun farkındayım belki seni sevdiğime dagir fiziksel bir kanıtım yok ama ruhumda aşkın tüm işkenceleri.. alışıyorum zamanla bana öğretiyor senin tek bir yüzün olmadığını şimdi ben senden gitsem adı kaçış mi olur vaz geçismi ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Amansız acı-
ContoDurmak bilmeyen zamanda gülmeye çalışanlardanim ben... Gidişi çok görkemli olmuştu öpüp koklayamamistim tam manasıyla gozlukluklerini çıkarttığım zaman burnunun dibinde izi kalırdı sıkı sıkı sarıldım elmacık kemiklerini,yüzünü,dudaklarına dokunurdum...
