Meğersem ne kadar zormuş gözlerinin içine bakmadan yaşamak,dönmeyeceğini bile bile seni beklemek,
Aslında ben seni gidicigeni bile bile sevdim
Ama sen kişiliğini kaybederek en büyük servetini kaybettiğinin farkında bile varmadan. ne kadar yazık.
Halbuki ki hayatımın cümlesini ayıran virgülün ta kendisiydiydin sen.
Ama şimdi rüzgara doğru içilen keyifsiz bir sigaradan başka bir şey değilsin.
Bana sevmeyi öğreten sendin.
Bana özlemeyi öğreten sendin.
Bana aşkı öğreten sendin.
Pekiya ogretmediklerin ?
Peki ya sana söylediğim sözlerin hepsi birer cümle olarak kalması hiç bir anlam yukleyemedigim sözler ne olacak. peki ya parayla satın alınmayan zaman ne olacak hiç mi canın acımadı,
nasıl kadın nasıl,?
Nasıl bu kadar gurursuz oldun.
Bu kadar vicdansızlık fazla değil mi sence?
Artık bu hikayenin sonunu merak etmiyorum.
Senden bir parça sevgi kırıntısı bile istemiyorum artık hayatımı daha zevksiz bir hale getirdiğin için teşekkür ediyorum sana...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Amansız acı-
Kısa HikayeDurmak bilmeyen zamanda gülmeye çalışanlardanim ben... Gidişi çok görkemli olmuştu öpüp koklayamamistim tam manasıyla gozlukluklerini çıkarttığım zaman burnunun dibinde izi kalırdı sıkı sıkı sarıldım elmacık kemiklerini,yüzünü,dudaklarına dokunurdum...
