Benim Hayatım

Anlaşılmayan Hayat

Anlamadım ?

Niğdeyi o kadar çok seviyordum ki bir o kadar da nefret ediyorum her sokakta bir hüzün bir gözyaşı vardı belkide ondandı anlamadım ki ne bu şehri ne insanları anlatıyordum bagıryordum hatalısın neden bana yanlış yaptınız neden neden bu şehir sıkıyordu beni kimse anlamıyordu hep doğruları söylediğimi için yada çoçuk gibi yaşadıgımız için herkeze iyi niyetele yaklaştıgımız için hep bi korku bugün arkamda güvenecegim kimse olmama korkusu belki çareseizliktendi hiçbirsey yapamıyorsun anlatıyorsun yalan diyorlardı konuşmuyosun çok sesizsiz diye gidiyordu herkez etrafımdan en sevdiğim en güvendiğim insanlar bile bana güvenmiyorsa ben neden yaşamıyorum diye soruyorum kendime nerde hatam yaptım adam yerine koymadılar niye anlamıyorum hayatı insanları ben sadece insanları insanlıgı için cömertliği insan gibi insan diye sevdim bu yüzden mi hep kaybeden ben oldum kimseye yalan söylemediğim halde yalancı yerine mi koyulacaktık yapmadıgımız hatalardan mı sorgulanacaktık niye insanlar bu kadar önemsiz ben öldükten sonra mı değerimi bileceksiniz yaşarken ne gördüm ki öldükten sonra mı değerlecek yazık sizin gibi değilim işte düşünüyorum her gece ne yapabilirim diye nasıl kazacam bu hayat oyununu diye siz herşeye mutlu olabilirken ben herşeye üzülüyordum herşey basit yalan yapmacıktı ne gerçek insan nede gerçek sevgi gördü herşeyden bi karşılık beklediniz ama öyle olmalıydı herşeyin lafını ettiniz çekemdiniz nefsimize hakim olamadınız herşeyi basitleştirdiniz hep zevkine yaşınız hayatı kimseyi düşünmediniz ama hayat böyle ddegil biliyorum