"Hey." I heard his voice as he approached me.
Tsk. Sayang eh. Di ko dala phone ko. Paano ko kakausapin 'to?
I just made my eyes smile back at him.
"Ano nga ba ulit pangalan mo Miss?" sabi niya habang nagkakamot ng ulo. He's wearing a plain white sleeveless tank top. Yung tipong ang laki ng armholes, kita yung sides ng chest niya? Tapos beach shorts. He's not wearing shades, though. Kaya lalo siyang naging chinito sa arawan.
Inabot ko sa kanya ang shades ko since may hat naman ako. Di niya naman ako nakilala kahapon... Di niya din ako makikilala ngayon.
But I do wonder, really.
Grabeng tagal na ba nung huling pagkikita namin at hindi niya na 'ko nakikilala? Eh kailan lang yun ah. Samantalang ako kahit dulo ng ilong niya, kahit buhok lang, o kahit mata nga lang. Both Vice the Original and Vice Version 2.0 makikilala ko.
Bakit ganun, siya hindi?
Sabi niya, nami-miss na niya ako diba?
Bakit hindi niya 'ko nakikilala?
Will he ever stop fooling me?
Sasabi-sabi ng miss na niya ako tapos di naman ako makilala.
Eh kahit kaya ihalo siya sa crowd, makikita ko pa rin siya.
Tapos ako...
"Shania diba?"
I furrowed my eyebrows against him.
"I mean... Simula kahapon kasi di ko pa natatanong pangalan mo. Maybe we could... you know. Get out for a bit... Enjoy this island... You know. Just you and me?" He says as his face turned into a smolder. I tried my best not to smile. Nice Try. Pogi niya kasi. Naalala ko yung mga nagfa-fangirl at the mere sight of his nape kanina. Siguro naman, may iba pang pictures para magreact siya ng ganun. She must've taken a whole body picture... Side view na more on the back siguro.Totoo naman, gwapo pati batok at leeg ni Vice. Geez. I'm a married woman for heaven's sake.
Pero... Ugh! O bakit? Ginalaw ko ba? Di ko nga siya inaano eh.
Good girl kaya ako.
Andito lang ako for my documentary.
No more...
...No less.
Isa pa, spokening dollar na talaga siya. Di naman siya dating ganyan. Ikaw nga ba naman maging international rockstar hottie, kung di ka masanay mag-English.
Tumango na lang ako.
Then I noticed. Nangangalay na 'ko, di pa rin niya inaabot ung shades na binibigay ko.
"What? Hindi. Okay lang ako." Tanggi niya nung marealize niya.
I pointed to my hat.
"OK lang talaga." giit niya pa.
Tiningnan ko na siya ng masama. Nakakangalay kaya!
"Ok."
He wore it. Good.
We strolled together, habang siya, sinusuklay yung buhok niya gamit ang kamay niya. I kept looking straight ahead. Paano ko kaya 'to kakausapin? I opened my mouth, thinking I can actually speak to him using some other sound of voice. Kaya ko naman taasan or babaan para maiba lang. Tsk. Nahihiya talaga ako. Di papayag yan, for sure eh!
