AFTER 2 Days at the Hospital
Girl: Nandito pa rin ako sa Hospital. . Sa tingin ko naman ayos na ako. . .Pero kelan kaya ako makakalabas dito? Kailangan ko ng ayusin yung mga papeles ko, , , baka hindi ako makaabot sa deadline of submission kung magtatagal pa ako dito. . . Hindi pa rin ako nakakatawag kina mama, baka magalala na sila. . .
>_< Naalala ko bigla yung sinabi ng doctor. . . Hindi ko maiwasang malungkot at magalala. . . AMNESIA?. . . Parang wala nmn akong nakalimutan. . .Medyo vague lang yung aksidente na nangyari 2 days go. . .
Nakasandal ako sa may bed habang nakatingin sa labas ng binta, dahil sa pagiisip ng malalim hindi ko na napansin na may pumasok palang................................................................Magnanakaw!!!!
JOKE ^_^
Si Mr. Landlord talaga yung pumasok. . . Ehem! Depress ako sa mga panahong yan kaya pagbigyan niyo na ako XD
Napansin niya siguro yung sadness na nararamdaman ko kaya ngumiti nalang siya at pagkatapos ay inabot yung prutas na binili niya. . .
Girl: Mister, gusto ko lang po malaman kung sinabi niyo po sa parents ko yung nangyari.
Mr. Landlord: Huwag kang magalala Iha, Si jeffrey lang nag pinagsabihan ko. . .Pero, hindi naman sa nakikialam, hindi ba mas maganda na malaman ng parents mo kung anong nangyayari saiyo dito?
Wew!! Kinabahan much ako dun aa >_< Pero ngumiti nalang ako, tama naman kasi si Mr. Landlord. . . Hindi dapat ako maglihim sa mama ko lalo na't nasa malayo ako. . . PERO............
Girl: . . .Ayoko pong mag-alala sila ee. . .Kilala ko po si mama, hindi basta-basta makakatulog yan kapag nalaman niya yung nangyaring aksidente. . .Mahilig po yun magpanic ee. . . Baka magkasakit pa siya dahil sa kakaisip dahil malayo po ako. . .
Mr. Landlord: Oh sige Iha, kung yan ang desisyon mo. . .Bago ko pa makalimutan, sabi ng doktor, pwede ka na daw lumabas ng hospital bukas. . .Pero hindi kasi kita masasamahan bukas dahil may kailangan akong puntahan kaya sa susunod na araw nalang kita ihahatid sa apartment. . .
Girl: Naku, huwag na po kayong magabala, kaya ko naman po na umuwi mag-isa bukas. . . Malakas na po ako. . .
Tumawa ako ng malakas kahit Made in China pa ung tawa ko. . . Sana lang walang lahing psychologist si Mr. Landlord. . . Sana hindi niya mahalata. . .
Mr. Landlord: Sigurado ka ba diyan, Iha? Kaya mo na ba talaga?
Tumango ako ng ilang beses O_O
Girl: Opo Mister! Rest assured! *o* . . .Salamat po talaga. . .Pasensya na rin po sa abala. . .
Mr. Landlord: Sige, walang anuman Iha. . .Sino-sino lang ba ang magtutulungan kundi tayo rin namang magkababayan. . .Maiwan na muna kita para makapagpahinga ka ng maigi. . .
Nagpasalamat ulit ako bago umalis si Mr. Landlord. . .Mag-isa nanaman ako sa maliit na kwarto na ito. . .Well. . . Napag-isip-isip ko na wala na akong time para magmukmok pa kaya sinampal ko yung sarili ko para matauhan ako. . .
Baka naman kasi hindi AMNESIA sakit ko, baka nabaliw na ako XD Ang sakit kasi ee nung pagkakasampal ko XD
KINABUKASAN
Inside the Bookstore
May tatlong lalaki na nakadisguise ang tumitingin ng mga libro. . . Naka-AFRO at sunglasses sila. . . Magkakaiba nga lang ng kulay. . . >:D
Pinagtitinginan na sila ng mga tao sa loob ng bookstore. . .XD
Yuu Shirota: Hoy, kailangan ba talaga nating gawin ito? Bakit kailangang mapunta sakin itong AFRO na ito? Ang weird kaya. . .. . . Sa suot natin mas mukha tayong kahinahinala ee. . . Ano ba kasing meron?
BINABASA MO ANG
The Last Teardrops
FanfictionShe's praying for him. He's praying for her. Little do they know, God sealed their fate with each other before they were born. But what's stopping them to be together? A famous actor and an avid fan. A typical love story with a twist of teardrops. ...