Qaranlığdan gəlirdi səs... Aramla alınan nəfəs və hər nəfəsdə ürəyimə dərd səpilir. Hər dərd başqa bir ümüd gətirir... Başqa çarəm yox... Nə olsun gözlərimiz tox amma ruhumuz acdı bizim. Nə bir sevgi tapdıq nə bir dost. Yarımçıq həyatlarımız və ümüdlərimiz bağlı bir qəfəsdə üstü toz sanki... Köhnəlmiş şəkil kimi qıraqları əzik-üzük. Həyatın özüdür acı xəyallarım dəyişir onun dadını. Çarəsizliyi süzülüb axır gözlərində qadının və hər hərfində başqa bir sirr gizlin qalıb adının. Şeir kimi hekayəmdə sətirlər uzun-uzun bütün günü yazım-pozum amma nə fayda. Onun uçurum kimi gözləri var... Mənim intahara meyilli xəyallarım... Heyif ölmədim qaldım... O, son söz belə demədən getdi. Bir annın içində gözümdən itdi... Bəlkə də, yox idi görmüşəm xəyal. Unutmusan geri dön canımıda al.
