Kurtuluş

Şemsi Beyazgül

----1 HAFTA SONRA---

Sonunda kurtuluyordum buradan.1 hafta once buraya gelen kadın,bu hafta içinde gene gidip gelmişti.Adının Bilgen olduğunu öğrendiğim kadın ve Şemsi Beyaz gül denen kişi benle beraber Mehmet'i de çıkarmaya karar vermişlerdi.Şimdi ise bavulumu topluyordum.Mehmet'e baktığımda o da hazırdı.

Daha sonra gardiyanın sert ve tok sesi duyuldu hapishanenin yıkık dökük koridorunda."Görkem Çakır ve Mehmet Şahin serbestsiniz."dedi ve kapıyı açtı.Kapı gürültülü bir şekilde açılırken Mehmet önden çıkarken bende onu takip ediyordum.Son kez baktım buraya.Dökülmüş duvarlar;4 yıl önce ilk geldiğim zaman köşesine sinip ağladığım duvarlar,eski demir yataklar;her gece yattığımda gözyaşlarımı durduramadığım yer...

Koğuşun kapısından çıktım ve yavaşça ışığa,umuda doğru ilerlemeye başladım.Hapishanenin bahçesine çıkar çıkmaz gözümü ışık aldı.Uzun zaman olmuştu bahçeye çıkmayalı,ışık görmeyeli.Şimdi o büyük kurtuluş kapısına gelmiştik.Kapının önünde dikilen askerler yavaşça açtılar kapıyı.İşte her şey şimdi başlıyordu...

Kapının biraz ilerisinde son derece lüks siyah bir BMW vardı.Şemsi Bey bizi aldırmaya gelmişti demek.Arabaya doğru adımladım.Bilgen Hanım'ı arka koltukta görünce bende arabanın kapısını açıp arka koltuğa oturdum.Mehmet de yanıma oturdu.Araba normal bir hızda gitmeye başladı.

Bilgen Hanım "Şemsi Bey sizi görmek istedi.Şimdi kendisinin evine gidiyoruz sizinle konuşacak konuları varmış."Başımı onaylarcasına salladım.Konuşmuyordum çünkü henüz daha alışamamıştım.Arabanın camında dışarıya baktım.Bu sokaklar,caddeler bana yabancı geliyordu.Etraftaki bebeklerin ağlama sesleri,insanların gülmeleri bana çok garip geliyordu.

Yaklaşık yarım saat sonra büyük ,gösterişli bir villanın önünde durduk.Önden Bilgen Hanım yürürken Mehmet ile ben onu takip ediyorduk.Bilgen Hanım kapıyı çaldı.Kapıyı orta yaşlarda hizmetli bir kadın açtı.Daha sonra "Hoş geldiniz efendim." Dedi kadın.Bilgen Hanım önden içeriye girdi,bizde onun peşinden...Bir kapının önünde durduk.Tahminen burada görüşme yapacaktık.Bilgen Hanım kapıya iki kez tıklattı.İçeriden "Gel."sesi gelince içeri doğru adımladım.

Oda da büyük bir yatak vardı.Yatağın hemen yanında bir koltuk vardı.Yatakta makinelere bağlı bir adam yatıyordu.Herhalde ağır hastaydı.Koltukta da bir kadın oturuyordu bize "Hoşgeldiniz evladım."dedi.Bende soğuk bir şekilde "Hoşbulduk."dedim.Kadın daha sonra koltukta yana kayıp "Buyrun,oturun."dedi.Mehmet ile birlikte koltuğun boş kısımlarına oturduk.

Kadın yatakta yatan adamı hafif bir dürtü ile uyandırdı "Şemsi,bak misafirlerimiz geldi."dedi.Ne yani Şemsi Bey bu adam mıydı?Yatakta yatan ağır bir hasta.Açıkçası karşımda dimdik duran acımasız bir adam bekliyordum.

Adam yatakta doğruldu ve Mehmet ile bize baktı."Hoş geldiniz çocuklar."dedi.Mehmet ile aynı anda "Hoş bulduk." dedik.Adam boğazını temizledi ve "Sizi hapishaneden neden çıkartıp buraya getirdiğimi biliyorsunuzdur."dedi.Başımızı onaylarcasına salladık.

Şemsi Bey sözüne bana bakarak devam etti "Şimdi sana sadece bir soru soracağım ve ne kadar kararlı olup olmadığını ölçeceiğim."dedi.Merakla sorunsu bekledim.Şemsi Bey "Babandan sana yaşattıkları yüzünden intikam almak istiyor musun?" dedi.Bu sorunun cevabı elbette ki kolaydı.Hapishanede her şeyi yaşamıştım.Acıyı,yokluğu,üzüntüyü...Her türlü kötü duygu barındırıyordu o pis yerler.Gözümü hiç kırpmadan "Hem de sonuna kadar." Gözümü kırpmadan söylemiştim,acımasız ve kararlılıkla.