Hayatımın Başladığı Nokta

Sonunda Gerçekler

Bir an kendimi suyun içinden geçmiş,ıslanmış gibi hissettim.Geçitten geçtikten sonra ilk olarak üzerime baktım. Ama giysilerim kupkuruydu.Geldiğimiz yerde tavanda beyaz led lambalar vardı.Fazlasıyla masa ve masaların üzerinde bilgisayarlar vardı.Ama o bildiğiniz laptop gibi bilgisayarlar değil.Acayip gelişmiş bilgisayarlar.Çevrede fazlaca insan vardı.Kimisi baştan aşağıya simsiyah giymişti.Kimiside bembeyaz.Başka renk yoktu sanki.Rüzgar eğilip kulağıma birşeyler fısıldadı.
-İblis avcılarının evine hoşgeldin.
-Ne avcılarının?
-İblis.Yani şeytan.
Çok normal birşey diyormuş gibi dedi bunu.
-Bu çok saçma.
-Evet.Düşünsene bütün hayatın boyunca şeytanlarla uğraşıyorsun.
Bir kahkaha attı.Ne kadar güzel gülse de acayip sinirlenmiştim.Bacağına bir tekme indirdim.
-Ahhh.Ne vuruyorsun yaa?Acıdı.
Ayy.Kıyamam ben sana.Yerim yaa şu surata bak.Neyse Gölge topla kendini.
-Ben gayet ciddiyim.
-Onun farkındayım.Bu kadar sert tekme attığına göre...
-Bu acayip bir şey ne demek iblis avcıları bunlar?
-Bunlar mı?Hala anlamadın dimi?Bende bir iblis avcısıyım.
-Nee??
-Hey sessiz ol biraz.Hepsinin başımızamı toplanmasını mı istiyorsun.
-Neden başımıza toplanacaklarmış ki?
-Ne buda soru mu.Beni gördükleri için tabi ki de.
-Ben gidiyorum.
-Ne.Yapamazsın.
-Nedenmiş o.Neden iblis avlıyan bir grup insanın yanında kalıyım?
-Öncelikle bir grup değil.Bütün Irk burda yaşar.Ayrıca sen de bir iblis avcısısın.
-Nee?Hayır hayır bu doğru değil.Ben sizin gibi değilim.Ben sizden değilim.
-Bal gibi de bizdensin.İnanmıyorsan kanıtlıyım.
-Kanıtla o zaman lan kanıtla.Hadi kanıtlasana.
Gidip bir masanın üzerinden bir şişe su aldı ve geri geldi.
-Tamam elini uzat.
-Al bakalım.
-Sağlak mısın solak mı?
-Sağlak.
Sağ elimi tuttu ve bileğime şişeden biraz su döktü.
-Ne yapıyorsun yaaa?
-Al bak bileğindeki izi görüyor musun?İblis avcılarının bileği ıslandığı bu iz çıkar.
Gerçekten de bileğimde siyah düz bir çizgi çıkmıştı.
-iyide nasıl ?
-Bak sen resmen 18 yıldır aranıyorsun.O kadar şanslısın ki.
-Şanslı mıyım? Neyim şanslı be benim?Yıllar sonra insan olmadığımı öğreniyorum.Ailemi tanımıyorum.Ama doğru ailem hakkında yeni bir şey öğrendim insan değillermiş.Gerçekten çok şanslıyım.
-Aileni şu anda tanımıyorsun ama yakında tanıyacaksın.Ayrıca ailen seni bırakmamışlardı.Seni kaçırmışlardı.Tamam mı?Senden daha da şanssızları da var bence durumuna şükretmelisin.
Ne olduğunu anlamamıştım.Birden acayip sinirlenmişti ve gitmişti.Bir süre sonra yanıma bir kız yaklaştı.
-Takma onu sen.Aile mevzularında biraz hassastır.
-Neden ki?
-Rüzgar ' ın annesiyle babası onu ve kardeşini bırakıp gitmişler.Daha 7 yaşındayken.Onu ve kardeşini Akkaya ailesi büyüttü yani senin biyolojik ailen.
-Nee?Sen ciddi misin?
-Evet.Sen kaçırıldığında daha 2 aylıktın.Annen perişan oldu.Akkaya ailesi iblis avcılarının en kökenli ve en meşhur ailelerindendir.Yoksa 18 yıl boyunca aranmazdın.Sen kaybolduktan tam 3-4 yıl içinde annen bunu kabullenmeye başladı.Daha sonra Rüzgar ve kardeşi Rüya'yı görmüş ve ikisinin bırakılmış olduklarını öğrenmiş.Bir süreliğine yanına almış.O sırada ailelerini araştırmalarını istemiş.2 yıl sonra bu aileyi bulmuşlar.Normal faniler gibi yaşıyorlarmış.Annen Rüzgarlada  Rüya'yı bırakamamış ve babanla anlaşıp onları bakmaya ve büyütmeye başlamışlar.Ayrıca sana bir şey daha söylemek istiyorum ama bana sakin kalacağına dair söz vermelisin.
-Ne diyeceksin?
-İlk önce söz ver.
-İyi tamam.Sakin kalacağıma söz veriyorum.Oldu mu?
-Oldu.Bak Ada ve Selim Rüzgar ve Rüya'nın gerçek ailesi.Ayrıca Selim de kurtadam ve Ada iblis avcısı.Yıllar önce Rüzgarla Rüya'yı bırakmadan önce bir daha buraya ayak basmayacaklarına yemin edip kaçmışlar.
-İnanamıyorum.Rüzgar bu yüzden bu kadar kızdı bana.Şimdi nerede ?Onu görmeliyim..
-Rüya'nın yanındadır.Hastane katında.
-Hastane mi?Rüya niye hastanede ki?
-Ailesinin gerçeklerini öğrenince psikolojisi bozuldu.Bıçak,cam gibi kesici eşyalarla bileğini,kolunu ya da dilini kesiyor.Kaç kere dikiş attılar.Yapmaması gerektiğini söylediler.Ama devam etti.
-Yazık.Çok üzüldüm.
-Katılıyorum.
-Pekii sen bunları nasıl bu kadar iyi biliyorsun?
-Doğru tanışma faslını unutmuşum.Ben Açelya.Tam olarak öz be öz ablan oluyorum.
-Ciddi misin?Bir ablam olduğunu bilmiyordum.
Bana sıkıca sarıldı.
-O zaman bir abin olduğunu da bilmiyordun.
Arkamı döndüğümde simsiyah giyinmiş yirmili yaşlarda bir genç duruyordu.
-Dalga ben.
-Dalga mı geçiyorsun?
Birden gülmeye başlamıştı.Farkında olmadan acayip soğuk bir espri yapmıştım.
-Gölge ben de.
Dedim gülerek.
-Gölge mi?Mira sanıyordum ben.
-Aaa aslında Mira evet ama eski ve sahte hayatımda Gölge derlerdi bana.
-Ehh geç olmadan artık sonunda gerçeklere ulaştın.