Hayatımın Başladığı Nokta

Öldürülen ilk İblis

Bu sabah ev çok gürültülüydü.İstemeye istemeye sabahın köründe kalktım.Üstümü değiştirdim.Annemle konuşmam gereken şeyler vardı.Ayrıca bu gün büyük gündü.Dün gece Açelya ile konuşmuştum ve bugün Rüzgar'ın çıkma teklifini kabul edecektim.Aslında buraya ilk geldiğim an bu kadar yavaş ve sıkıcı bir hayatım olacağını düşünmemiştim.Eskiden en azından günde iki üç kere falan Savaş'la kavga ederdim.İşte bu yüzden annemle konuşacaktım.
-Günaydın.
Herkesin masada olacağı aklımın ucundan bile geçmemişti.Anlaşılan bu evde bir ben uykucuydum.Annem,Dalga,Açelya ve Rüzgar masada oturmuş kahvaltı yapıyorlardı.Rüzgar içeriye girdiğimden beri bana bakıp sırıtıyordu.
-Günaydın tatlım,otursana.
-Hee yok ben kahvaltı yapmayacağım.
-Nedem?
-Midem bulanıyor.
-Gel otur sen yinede senle konuşmalıyım.
-Aslında ben çıkacaktım.
-Nereye?
-Bir iki işim varda.
-Hmmm anladım.Akşam geç kalır mısın?
-Olabilir.
-Peki.Çok gecikme o zaman.
-Görüşürüz.
Asansöre doğru yöneldim.Tam düğmeye basacaktım.
-Durrr.
Diye bağırdı Açelya.Hemen yanıma geldi ve koluma girdi.Beni masaya doğru çekiştiriyordu.
-Otur şuraya.
Diye fısıldadı kulağıma.Ben de dediği gibi yaptım.
-Açelya bana benimle konuşmak istediğini söyledi.
-Eee... Evet doğru söylemiş ama daha sonrada konuşsam olur.
-Şimdi konuşalım kızım.
-Tamam konuşalım.
-Eee...şey diyecektim ben şey
-Ne?
-Heh şey ben ,benim eşyalarımı almak için eve uğramam gerekte onu diyecektim.
-Ne onu mu diyecektin ama sen şey demiyecekmiydin...
-Açelya kes sesini.
-Ne oluyor ne dolaplar dönüyor burada?
-Hiiç.Dimii Açelya?
-Heee evet.Evet öyle.Biz bu gün birlikte onları alacağız onu söyleyecekti.
-Yoo ben tek başıma gidecektim.
-Hayır,asla seni Oray'a tek başına yollayamam ayrıca yeni görev geldi bu öğlen toplantı salonuna gelin sen de Mira.Seninde bir yerden başlaman gerek.
-Peki.
-Toplantıdan sonra Rüzgarla gidip alırsınız eşyalarını.
-Off iyi tamam.
Dedim ve üste odama çıktım.Yatağın üzerine uzandım ve düşünmeye başladım.Canım çok sıkılıyordu çevremde hiç arkadaşımda yoktu.Kapı açıldı.Açelya sanmıştım.
-Ne diyeceğini biliyorum anneme yalan söyledim ama en yakın zamanda konuşa...
-Benim Rüzgar.
Anında doğrulup ayağa kalktım.Keşke en başında söyleseydiniz.
-Eee
-Ne eee?
-Cevap bekliyorum.
-Ne cevabı?
-Hadi ama çocuk gibi davranma dün konuştuklarımızı hatırlamıyor musun ?
-Cevap vermeyeceğimi söylesem
-Peşini bırakmam
-Ne demek peşini bırakmam?
-O demek.Bir itiraf bekliyorsan çok beklersin ama.
-Gıcık.
-Sonuç olarak
-E...
Kapı açıldı ve annem odaya geldi çok telaşlı görünüyordu.
-Hemen sıhınağa hemen çıkın.
-Neler oluyor?
Patlama ve çığlık sesleri yükseliyordu.
-Savaş çıktı hemen gidin diyorum hadi.
Evet gelgelelim benim zekiliğime.Nerde tehlike orada ben.Kusura bakmayın ama elimde böylesine kendimi tehlikeye atabilecek bir fırsat varken niye kullanmayayım.Koşarak odadan çıktım asansöre yöneldim arkamdan annemin çığlıklarını Rüzgar'ın bağırışlarını duyabiliyordum.Asansöre bindim 1.Katın düğmesine bastım burası endistüriye ilk adımımı attığım yerdi.Asansör kapıları açıldı.Herkes koşuşturuyordu.İblisler her taraftaydı ve bir tanesi üstüme üstüme geliyordu.Bir yere gidemiyordum arkam duvardı.İblis'in Kocaman boynuzları vardı kırmızıydı kocaman bir burnu kocaman bir ağızlı vardı.Ağzını dağa beter açtı ve kükredi.Ağzı leş gibi kan kokuyordu.Ve konuşmaya başladı kafamın içinde sesini duyuyordum.
-Şimdi kabusun hayata geçiyor.Seni aşağıya sürükledi ve peşinden çekiyor.Şeytanların şovuna.Sonsuza dek konuğu olman için.Biliyor olmalıydın.Kötülüğün bedelini.Artık buraya ait olduğunu bilmek acıtıyor.Ter içinde uyanamıyorsun.Çünkü henüz bitmedi.Hala iblislerle dans ediyorsun.Kendi ırkının kölesisin.Bu senin lanet kabusun.
Dayanamıyordum çok acıtıyordu.Son çare çantamı alıp ağzına geçirdim ve boğulmaya başladı ve yere yığıldı sanırım ölmüştü.