Hayatımın Başladığı Nokta

Hayatımın en güzel günü

O an mutluluktan ölüyordum bir yanımda ablam diğer yanımda ise abim duruyordu.
-"Cidden aramızda bir yaş mı var?"Diye sordum
-"Aynen ben  19'um Dalga 20."
-"İlginç."
Büyük metal bir asansöre bindik.-50'den 1250'ye kadar kat vardı.Dalga  517. Katın tuşuna bastı.
-"Nereye gidiyoruz?"
-"Annem çok heyecanlı.Açıkçası bugün geleceğini biliyorduk ve Açelya'yla bu sabahtan beri seni arıyoruz.Şimdi annemin yanına gideceğiz."
-"Ama benim Rüzgar'ın yanına gitmem gerek."
-Rüzgar mı?Haaa bizim Rüzgar.Mira bak annem gece resmen uyuyamadı.Şu an da evde bizi bekliyor ilk annemin yanına gidelim sonra sana söz veriyorum kendi ellerimle getireceğim seni Rüzgar'a."Dedi Dalga.Bunu çok samimi söylemişti.
-"Peki.Tamam."
Asansör çok çabuk durmuştu ve kapıları açılmıştı.Asansörden indik.Asansör direk bir evin salonuna açılıyordu.Ev çok moderndi.Yerler açık renk bir parkeydi.Duvarlar asker yeşiliydi.Deri siyah koltuklar vardı.Kocaman lg bir televizyon da karşısında duruyordu.
Parkenin üzerinde ayı postuna benzer bir halı duruyordu.Oturma odasına doğru ilerleyince mutfak ve oturma odasının birleşik olduğunu gördüm.Hep böyle bir evim olsun isterdim.Mutfak  tazgahı siyahtı.Yerdeki mermerler ve duvar beyazdı.Mutfakta arayabileceğin her şey  vardı.
-"Mira"
Sesin geldiği yöne döndüm.Televizyonun önünde bir kadın duruyordu.Sarışın mavi gözlü ve uzun boylu bir kadındı.Yoksa bu kadın...
-"Deniz ben.Seni tekrar görmek çok güzel." Sımsıkı sarılmıştı bana.Bende ona sarıldım.Ama merak ettiğim bir şey vardı.
-"A... anne."
Kadın gülümseyerek bana baktı ve yavaşça kafasını salladı.Sonra sımsıkı sarıldım ona.Yıllar sonra annemi bulmuştum.Çok mutluydum.
-Ne kadar büyümüşsün.Seni gerçekten çok özledim.Yıllardır seni bekliyorum.Bir tanem benim.
Koltuğa oturmuştu.
-Lütfen otur.
Oturdum.Koltuk acayip rahattı.Açelya ve Dalga gülümseyerek bizi izliyordu.
O gün hayatımın en güzel günüydü...