ARNOLD'S POV~
Bakit nga ba mahirap umamin sa nararamdaman natin?
Oh sadyang ako lang yung nahihirapan? Hayyyy
Sige na nga! Aamin na ko.
AFFECTED AKO! AFFECTED AKO SA NANGYAYARE NGAYON KAY RONA..
Bakit ba kasi lagi Kong naiisip yun?
Bakit Hindi nalang sya mawala sa isip ko??? Bakeeeeet?
Its been a week, At itong pesteng isip ko, walang ginawa kundi isipin si Rona..
Buong linggo, hinihintay ko sya dto sa entrance ng school, hoping na papasok na sya, na masisilayan ko man lang sya kahit sa malayo lang. Kase sa totoo nyan, nahihiya pa din talaga akong lapitan sya..
"Dude, Di ka pa ba papasok? Magta-time na kaya." Biglang sabi ni benj.
"papasok na. Tara." Sabi ko saka ngpatiuna ng maglakad.
I missed her..
Yeah! I really do.
Mukhang isang buong araw ko nanaman syang hindi makikita.
What am I supposed to do?
Should I visit her o ano?
I must be insane..
Habang naglalakad ako, Si Rona parin Ang Nasa isip ko kaya naman..
*BLAAAAAG!!!!!*
"SHIT!!!!!"
ayun! Nadapa ako.
And as I expected...
"BWAHAHAHAHAHAHAHA!!!!!!" Sabay sabay na tawa nung tatlo.
Mga bwisit talaga ng buhay ko.
"Yah! What the hell are you doin'?" Tanong ni aloy.
"Ang clumsy mo dude ah! Hahaha" Si Neil.
"Shut up!" Sabi ko ng makatayo na.
Nakakainis bakit ba kase!
Tawa pa din ng tawa yun tatlo hanggang makarating kami sa room.
Sakto naman na magsisimula na yung klase ng makarating kami.
Rona..
Natotorpe ba ko?
Ano bang dapat kong gawin?
"Oy magpokus ka nga, May exam tayo the next day." Sabi no benj.
"The hell I care? Kaya nga kaibigan ko kayo db?" Irap na sabi ko.
"Dude, Not everyday is Christmas." Ngising sabi ni Neil.
Tinaasan ko sya ng kilay..
Ngising aso naman yung gago.
Buong araw walang laman yung isip ko kundi Si Rona! Rona! Rona!
Uwian na..
At dahil sawang sawa na ako sa pagmumuka nung tatlo, Iniwan ko na sila.
Dejoke, tatambay pa daw sila sa canteen, Alam nyo na, mangbababae.
Saktong pagdaan ko sa Bench malapit sa garden nasalubong ko yung best friend ko na kinalimutan na ata ako.
"Hoy." Sabi ko.
"Yes?" Sagot nya.
"yes????? What the hell are you?" Taas kilay na sabi ko.
