Aşkın Sek Hali

*Onun İçin*

Yaklaşık yirmi dakikadır Levent Bey'e söylediğim kelimeleri hayata geçirmek için kafamda bilmem kaçıncı planımı kuruyordum.Ama maalesef ki hala içime sinen bir plan yoktu.Belki de yol yakınken bu işten vazgeçmeliydim.Bu benim için fazla aksiyonlu bir işti.O adamı tanımıyordum ve nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum.Bu endişelenmem için yeterli bir sebepti değil mi?

Kendime azarlaya azarlaya sonunda evin önüne gelmiştim.Bugün Levent Bey'in ısrarlarına rağmen eve yürümeyi tercih etmiştim,belki aklıma bir plan gelir diye ama ne kadar aptal olduğumu unutmuşum maalesef.

Deniz'in uyuyor olması için içimden dualar ederken bir yandan da çantamın altını üstüne getirerek anahtarı bulmaya çalışıyordum.Sonunda bulduğumda zafer kazanmışçasına anahtarı havaya kaldırdım.O kadar eşyanın içinde o anahtarı bulmak gerçekten zafer kazanmış hissi veriyordu.Anahtarı kapının deliğine soktuğum da gayet yavaş olmaya çalışarak kapıyı araladım.Sonunda bedenimi sessizce içeri sokmayı başardığım da ayağımla hafifçe iterek kapıyı kapattım.Kapının önünde biraz dikilip ses var mı diye kontrol ettim.Ev sessizdi.Tahminlerime göre Deniz uyuyor olmalıydı.Sonunda yürümeye karar verdiğimde parmak ucunda odama doğru ilerledim.Ama odama giden kolidorda Deniz'in odasını geçmem gerekiyordu.Gördüğüm kadarıyla kapısı açıktı.Deniz'e yakalanmak istemiyordum çünkü bugün yaşadıklarımı ve şizofren genç için yaptığım planları ona anlatmadan duramazdım.Ve bunları ona anlatmam bir hafta boyunca azar işitmeme sebep olucaktı.Deniz hayatta o şizofren gence yardım etmeme izin vermezdi.

Elimden geldiği kadar sessiz olmaya özen göstererek Deniz 'in odasının olduğu kolidora yöneldim.Nihayet Deniz'in odasını da geçtiğimde içimden bir oh çektim.
Eğer onu görmessem ona bu olanları anlatmak zorunda kalmazdım.Tanıştığımız günden beri neredeyse bütün yaşadıklarımı ona anlatmıştım.Ne kadar kızacak olsada eninde sonunda bu olanları da dayanamayıp ona anlatıcaktım bunu bilmiyordum.Ama bugün değil.Bugün asla değil.Daha ben olayların şokunu atlatamamışken ona ne kadar doğru aktarırdım biliyordum.Kafamı toplayıp mantıklı bir plan bulduğumda illaki ona anlatıcaktım.Belkide oda bu plana dahil olucaktı kim bilir.Tabi mantıklı bir plan bulursam...

"Esila ?"ismimi duyduğum da sevinmek için biraz erken davrandığımı farkettim.

Yarım ağız bir gülümseme takınıp parmak ucunda Deniz'e döndüm.
"Sen uyumuyormuydun Deniz ?"sorusuna soruyla cevap verdiğimde yüzünde muzip bir gülümseme oluştu.Bende tek kaşım havada cevap vermesini bekledim.Sanki birbirinin ağzından laf almaya çalışan iki fırsatçı gibiydik.

"Yoo uyumuyodum.Biraz kitap okuyayım dedim.Odamın önünden gayet esrarengiz biri geçince kalkıp bakiyim dedim normal olarak.Hayır yani bu kadar gizemli olmana gerek yok bizbizeyiz burada."dedi biraz sesli gülerek.Gözlerimi kısıp sanki iğrenç bişey görmüş gibi yüzüne baktım.Havada bir kaç el çırpmayı da unutmamıştım tabi.Bunu hak etmişti hakkını yiyemezdim.Kendi çapında müthiş bir espiri anlayışı vardı gerçekten.

"Ya sorma meğer içimde bir gizem yatıyomuş bende ortaya çıkarıyım dedim."Aslında gizemli bir iş yapıcağım doğruydu."İyilik de yaramıyor sana ha! Seni uyandırmamak için sessiz sessiz geliyodum."dedim sonunda konuyu açıklık getirerek.

"Tamam ya bende şaka yaptım.Eve hırsız felan girdi sandım."

"Bende şaka yapıyorum canım hadi git kitabını okumaya devam et."dedim bende karşılık olarak."Olmaz ,geldin bare beraber yeni indirdiğim filmi izleyelim."Deniz'in dediğini duyunca kafamdan kaynar sular döküldüğünü hissettim.Yüzümde de bu ifadenin belirmemesi için baya bir çaba sarf ettim diyebilirim.

"Yorgunluktan ölüyorum Deniz."sesim daha çok yalvarır gibi çıkmıştı.Umarım beni rahat bırakırdı,çünkü yatağa gömülüp bütün gece planımı düşünmek istiyordum.