Unforgettable Love [ Sequel to You changed me n.g]

Chapter 5

"Nash;" είπε ο Jc που είχε μείνει το ίδιο σοκαρισμένος με εμένα.
"Τι κάνετε εσείς οι δύο μαζί και στο δωμάτιο του Hayes;" είπε και τώρα ο θυμός διακρινόταν περισσότερο στην φωνή του.
"Nash τι κάνεις εσύ εδώ;" άκουσα την φωνή του Hayes και τώρα ειχα ανακουφιστεί που βρέθηκε ο Hayes να κάνει κάτι γιατί εγώ είχα παγώσει στην θέση μου. "Εγώ τι κάνω εδώ ή αυτοί;" είπε και μας κοίταξε με τόσο μίσος.
"Nash δεν είναι ανάγκη να κάνεις ετσι" άκουσα τον Jc να του λεει ενώ εγώ σηκώθηκα γρήγορα και πήγα στο μπάνιο για να αλλάξω αφού ήμουν μόνο με μια μπλούζα. "Εσύ μην μιλάς, ήξερες τα πάντα κι όμως δεν κρατήθηκε απέξω" είπε τόσο θυμωμένα. "Γιατί ήρθες στο δικό μου δωμάτιο ;" ρώτησε ο Hayes για να μην συνεχιστεί η ένταση μεταξύ τους.
"Μπήκα στο δωμάτιο μου και είδα εσένα και τον Cam να κοιμάστε και ειπα να μην σας ενοχλήσω γι αυτό σκέφτηκα να ξαπλώσω στο δικό σου και όταν άνοιξα την πόρτα είδα αυτό που δεν περίμενα." είπε.
"Δεν έγινε τίποτα Nash, στο δικό μου δωμάτιο είναι. Και στο κάτω κάτω τι σε νοιαζει;" είπε ο Hayes και τώρα βγήκα από το μπάνιο ντυμένη με τα χθεσινά μου ρούχα και τα μαλλιά μου πιασμένα σε μια απλή κοτσίδα.
"Hayes δεν καταλαβαίνεις" είπε ενώ κράταγε το εαυτό του για να μην φωνάξει στον Hayes. "Τι δεν καταλαβαίνω Nash; Ότι είσαι κομπλεξικός και δεν θες να προχωρήσει την ζωή της;" του είπε ενώ κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα του ήταν σαν να χτύπαγε στο πρόσωπο τον Nash. "Σταματήστε." τους φωναξα. "Jc εμείς να πηγαίνουμε. Συγνωμη για την αναστάτωση" ψιθύρισα στον Hayes, άρπαξα το χέρι του Jc και βγήκαμε από την πόρτα χωρίς να σηκώσω το βλέμμα μου να κοιτάξω τον Nash.

Μόλις μπήκαμε στο αυτοκίνητο κάνεις από τους δύο δεν είχε πει τίποτα. Όταν φτάσαμε έξω από το σπίτι μου και σταμάτησε εβγαλα την ζώνη και τον φίλησα. Μάλλον δεν το περίμενε αφού δεν ανταπέδωσε αμέσως το φιλί.
"Θα μιλήσουμε μετα" του χαμογέλασα και έκανα να βγω από το αυτοκίνητο αλλά δεν πρόλαβα γιατί μου έπιασε το χέρι και με σταμάτησε.
"Τι εγινε;" ειπα και εκείνος απλά πέρασε τα χέρια του στο πρόσωπο μου και με έφερε κοντά του για ένα ακόμα φιλί.
"Νόμιζα πως θα γύριζες πάλι σε αυτόν." είπε ενώ η ανάσα του ήταν ασταθής και γρήγορη απο το φιλί.
"Δεν είμαι σίγουρη αν τον έχω ξεπεράσει εκατό της εκατό Jc.." ξεκινησα και το πρόσωπο του σκοτείνιασε αμέσως. "αλλά και τα συναισθήματα που μου δημιουργείς δεν μου είναι καθόλου αδιάφορα." του χαμογέλασα και τον αγκαλιασα. Ένιωσα στην αγκαλιά να ηρεμεί και να με αγκαλιάζει όπως και εγώ. Όλα αυτά που έλεγα ήταν αλήθεια, δεν ήταν τίποτα ξεκάθαρο.
"Δώσε μου λίγο χρόνο και θα βάλω τα πάντα σε τάξη. Μόνο μην με πιέσεις, δεν σου ζητάω τίποτα άλλο." Του είπα και αυτός απλά έγνεψε το κεφάλι του πως συμφωνει και ετσι βγήκα από το αυτοκίνητο και μπήκα στο σπίτι.