Unforgettable Love [ Sequel to You changed me n.g]

Chapter 9

Nash's  POV*

Καθόμουν σπίτι και χάζευα στο κινητό όταν με πήρε τηλέφωνο, ο Sammy.

"Sammy! Που είσαι bro;"

"Nash..πάμε καμία βολτα; Βαριέμαι στο σπίτι."

"Ναι φυσικά φίλε."
Αφού κανονίσαμε την ώρα, ήρθε να με πάρει με το αυτοκίνητο, αφού πρώτα ετοιμάστηκα.

Είχαμε φτάσει στο κέντρο και είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο για να περπατήσουμε λίγο. Κατευθυνόμασταν προς μια καφετέρια που ήξερε ο Sammy.
"Λοιπόν πως τα πάτε με την Taylor;" ρώτησε ενώ με κοίταξε για μια στιγμή και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του τζιν του.
"Καλά..." απάντησα σχεδόν αδιάφορα. Δεν ήταν ότι δεν παίρνουμε καλά μαζί, μου αρέσει και έχει πλάκα, αλλά...
"Δεν φαίνεται." Διέκοψε τις σκέψεις μου.
"Τι εννοείς;" είπα και τον κοίταξα.
"Δεν φαίνεται ότι τα πάτε καλά, αυτό εννοώ Nash.." ήταν σαν να ήξερε όλα όσα σκέφτομαι.
"Ξέρω ότι σου λείπει ακόμα." είπε μετά από αρκετή ώρα σιωπής που είχε πέσει ανάμεσα μας.
"Δ-Δεν μου λείπει.." Είπα προσπαθώντας να ακουστά πειστικός,μάλλον πιο πολύ για εμένα. Κρατώντας την μάτια μου μακριά από την δική του για να μην με προδώσει στον απέναντι δρόμο είδα ένα ζευγάρι να βγαίνει από ένα μαγαζί με παγωτά. Η κοπέλα μου φαινόταν τόσο γνωστή, όταν παρατήρησα καλύτερα η ανάσα μου έτρεμε πια. Ήταν η Βάσω και ο Jc. Μιλούσαν και γελούσαν, γελούσαν τόσο δυνατά. Σταμάτησα απότομα και έμεινα να τους κοιτάω. Κάθε κίνηση τους.
"Nash.." με φώναξε ο Sammy αλλά δεν άκουσα να λέει τίποτα άλλο μονο ένιωσα το χέρι του στον ώμο μου έπειτα από λίγο. Έπαιζαν με τα παγωτά που είχαν στα χέρια τους και εγώ ένιωθα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια. Πως γίνεται έπειτα από τοσο καιρό τα αισθήματα μου για εκείνη να είναι τα ίδια και ίσως και πιο δυνατα. Την αγκάλιασε και την φίλησε. Και αυτή τον φίλησε πίσω. Τώρα νιώθω θυμό και λύπη και όλα τα συναισθήματα μου να χτυπάνε κόκκινο. Θέλω να χτυπήσω κάποιον ή έστω κάτι. Την ακουμπάει και την φιλάει. Τα χέρια μου έγιναν δύο δυνατές μπουνιές και έσφιξα τα δόντια μου, έβαζα όλα τα δυνατά μου για να μην περάσω τον δρόμο και του σπάσω τη μούρη.
Είμαι τόσο εγωιστής. Εγώ έχω "προχωρήσει" αλλά δεν μπορώ να δεχτώ πως και εκείνη έχει κάνει το ιδιο;
"Nash...παμε" είπε ο Sammy και με τράβηξε ελαφριά. Δεν μίλησα, τον ακολούθησα όπου πήγαινε. Περάσαμε μερικά μαγαζιά ακόμα και μπήκαμε σε ένα μικρό ξύλινο μαγαζί. Μέσα δεν είχε πολύ κόσμο αλλά ο καπνός από τα τσιγάρα και το ποτό μας χτύπησε κατευθείαν στο πρόσωπο με την είσοδο μας στη μικρή καφετέρια. Ψάχνω για το πορτοφόλι μου στην πίσω τσέπη του τζιν μου για να βρω την ταυτότητα μου. "Την εχω" σκέφτομαι. Τέλεια, γιατί θέλω να πιώ, θέλω να πιώ πολύ.