Unforgettable Love [ Sequel to You changed me n.g]

Chapter 10

Nash's P.O.V*

Έμεινα δίπλα της όλο το βράδυ. Όχι όπως θα έμενε ο καθένας. Όχι για να κοιμηθώ μαζί της. Έμεινα μαζί της γιατί με χρειαζόταν και πάνω από όλα την χρειαζόμουν και εγώ. Την κράτησα στην αγκαλιά μου και μύριζα το άρωμα της, χάιδευα τα μαλλιά της και της ψιθύριζα λόγια που είχα καιρό να της πω και που πάντα την έκαναν να ηρεμεί. Τώρα ήταν πρωί και απλά καθόμασταν στον καναπέ και την είχα στην αγκαλιά μου.

''Nash, τι θα κάνω μαζί σου;'' με ρώτησε και σήκωσε το βλέμμα της για να με κοιτάξει.

''Τι θα κάνεις μωρό μου;'' την ρώτησα και της χάιδεψα τα μαλλιά απαλά.

''Όλο λέω ότι θα προχωρήσω και ότι θα σε ξεχάσω,..'' είπε αλλά δεν συνέχισε με τις σκέψεις της.

''Το ξέρεις ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ Βάσω.''

''Είσαι τόσο υπεροπτικός ώρες ώρες, μου την δίνεις στα νεύρα.'' φώναξε και σηκώθηκε από τον καναπέ ενώ το ματια της πετούσαν φωτιές απο την απάντηση μου.

''Λέω την αλήθεια Βάσω, γιατί νευριάζεις;'' γελάω ελάφρά με την αντίδραση της ενώ σηκώνομαι και εγώ από τον καναπέ και της μιλάω σχεδόν ψιθυριστά αφού τα πρόσωπα μας είναι σε απόσταση αναπνοής. Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κινητό μου. Το βγάζω απο την πίσω τσέπη του τζιν μου και κοιτάω ποιος με καλεί. Στο όνομα που εμφανίζεται στην οθόνη του κινητού μου παγωνω και χάνω το χρώμα μου.

"Τι έγινε; Απάντησε Nash." Με παροτρύνει η Βάσω. Το αλλάζω στο αθόρυβο και ξανά βάζω το κινητό στο τζιν μου.
"Ήταν η κοπέλα σου;" λέει όταν αποφεύγω να την κοιτάξω και κάθομαι στον καναπέ. Δεν απαντάω απλά κοιτάω τα χέρια μου γιατί το να την κοιτάξω κατάματα μου είναι δύσκολο.
"Αυτη ήταν... Έτσι δεν είναι;" λέει και ακούω την φωνή της να ραγιζει στο τέλος της φράσης της.
"Καλύτερα να φύγεις.. "λεει και σκουπιζει τα μάτια της με το πίσω μέρος του χεριού της.
"Βασω..." έπιασα τα χέρια της για να την σταματήσω απο το να απομακρυνθεί από εμένα.
"Όχι Nash.. έχεις κοπέλα,δεν ξέρω καν τι σκεφτόμασταν." Είπε τραβοντας τα χέρια της μακριά μου. Μόλις την βρήκα ,δεν ξέρω αν θα αντέξω να την ξανά χάσω.
"Φυγε Nash, είναι καλύτερα και για τους δυο." Τα μάτια της γυαλιαζαν απο τα δάκρυα που απειλούσαν να κυλήσουν στα μάγουλα της ξανά.
"Μην με διώχνεις μακριά σου πάλι Βάσω,μην το κάνεις..."είπα και έκανα ένα βήμα προς το μέρος της ενώ εκείνη έκανε ενα βήμα πίσω.
"Έχεις κοπέλα δεν θα έπρεπε να είσαι εδώ, δεν καταλαβαίνεις;" Είπε με θυμό στην φωνή της αλλα δεν ξέρω αν ήταν προς εμένα ή προς τον εαυτό της. Δεν μπορούσα να μιλήσω μόνο την κοίταγα που ήταν χαμένη και προσπαθούσε να κάνει τα πάντα για να μην κλάψει.
"ΦΥΓΕ" ειπε και όρμησε κατά πάνω μου και χτύπαγε τις μικρές γροθιές της πάνω στο στήθος μου, δεν είχε την σωματική δύναμη να με πονέσει. Έκλεισα τα χέρια μου γύρω απο την μικρή φιγούρα της και την έσφιξα πάνω μου.
"Δεν θα σε αφήσω Βάσω, όχι ξανά..." της ψιθυρισα ενώ εκείνη ακόμα πάλευε να ελευθερωθεί απο την αγκαλιά μου.
"Φυγε,φυγε..." Είπε και τώρα η φωνή της ήταν χαμηλή και ίσα που την άκουγα ,η γροθιές της πάνω μου έγιναν αδύναμες και κάποια στιγμή σταμάτησε να παλεύει και ξεκίνησε να κλαίει.
"Μην κλαις μικρή μου." Είπα και την έσφιξα πιο πολύ πανω μου. Δεν αντέχω να την ακούω να κλαίει ,η καρδιά μου σπάει σε Χίλια κομμάτια.
"Μου κάνεις κακό... ασε με να ζησω χωρίς να πονάω." Είπε και με έσπρωξε μακριά.
"Και εγω είμαι με κάποιον άλλο που δεν του αξίζει να τον πληγώσω" ειπε υπεροπτικά πιο πολύ για να το πιστέψει η ίδια και σκούπισε τα δάκρυα της.
"Δεν του αξίζεις και το ξέρεις." το αίμα μου έβραζε μεσα στις φλέβες μου στην αναφορά αυτού του μπασταρδου.
"Και σε ποιον αξίζω Nash; Σε εσένα; Που το μόνο που έκανες ήταν να με πληγώνεις και φυσικά το καταφέρνεις μέχρι και τώρα μετά από τόσο καιρό που έχουμε χωρίσει..." είχε έρθει κοντά μου τώρα και κάθε συλλαβή της με χτύπαγε ευθεία στη καρδιά. Τα λόγια της ήταν σκληρά.
''Βάσω δεν το πιστεύεις αυτό που λες..'' της είπα και την κοίταξα κατάματα για να μπορέσω να διαβάσω τα συναισθήματα της. 
Δεν πρόλαβε να πει τίποτα γιατί χτύπησε η πόρτα. Κατευθύνθηκε προς εκεί και εγώ την ακολούθησα. Όταν άνοιξε την πόρτα απο πίσω βρισκόταν ο Jc.

"Συγνώμη δεν ήξερα ότι είχες παρέα..." Είπε τραυλιζοντας ενώ η διάθεση χάθηκε ξαφνικά από τα μάτια του.
"Ο Nash μόλις έφευγε..." Είπε η Βάσω με ένα ψεύτικο χαμόγελο και γύρισε προς εμένα. Τα μάτια της ήταν κόκκινα και η θλίψη φαινόταν καθαρά.
Ήθελα να φωνάξω, να κλάψω, να σπάσω κάτι. Ο θυμός μου δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος και σίγουρα ούτε αυτή τη φορά.
"Δεν πάω πουθενά." Της είπα σχεδόν ψιθυριστά ενώ τα χέρια μου ειχαν γίνει μπουνιές και την κοίταγα τόσο έντονα.
"Nash σου ειπα οτι δεν σε θέλω εδώ." Είπε με τόσο θυμό ίσως και μίσος.
"Καλύτερα να φύγεις αφ..." τα αντανακλαστικα μου ήταν τόσο γρήγορα που όλα έγιναν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Η μπουνιά μου είχε γίνει ένα με το μάτι του Jc ενω εκείνος πάραπάτησε. Ήρθε με φορά πάνω μου αφού βρήκε την ισορροπία του και το χέρι του με χτύπησε κατευθείαν στο σαγόνι, χωρίς να χάσω ώρα τον άρπαξα απο την μπλούζα και τον κόλλησα στον κοντινότερο τοίχο. Άρχισα να τον χτυπάω με μανία και εκείνος προσπαθούσε να αμυνθεί.
"Naashh Σταμάτα. " φωναξε η Βάσω. Και μόνο που άκουσα την φωνή της όλα άλλαξαν.
"Δεν το πιστεύω..." Είπε και μας πλησίασε. Οταν απομακρύνθηκα απο τον Jc εκείνη τον πλησίασε και κοίταξε το προσωπο του ενώ τον ακουμπούσε παντού για να δει αν είναι καλά.
"Είσαι ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος, δεν θέλω να έχω καμία απολύτως σχέση μαζί σου..." Είπε όταν τελικά γύρισε να με κοιτάξει και τον βλέμμα της ήταν κρύο, είχε τόσο θυμό ...
"Βασω..." ψιθυρισα ενώ κατέβασα το πρόσωπο μου. Δεν μπορώ να την χάσω ξανά, δεν γίνεται.
"Μαλλον όχι δεν είσαι ο ίδιος, γιατί ο Nash που γνώρισα και αγάπησα δεν θα χτύπαγε κανέναν με τέτοιο τρόπο και χωρίς λόγο, δεν σε αναγνωρίζω πλέον..." ειπε με θλίψη. Δεν μπόρεσα να βγάλω ούτε μια συλλαβή από το στόμα μου. Έφυγα χωρίς να ξέρω που πηγαίνω, απλα έφυγα...

----------------------------------

Παλιόπαιδο μην ξεχνάτε

VOTE

COMMENT

FOLLOW