Kan ik iemand vertrouwen..?

| 3 |

Wat vooraf ging..

Die gozer wou haar vast pakken maar ik kwam er tussen "Eey wow wow wow, het is niet nodig haar zo te pakken, ja? Kom, vergeet dit, en we gaan gewoon verder met ons leven. Doen alsof dit niet gebeurt is" "En wie denk jij dan te zijn!" Ieuw, deze gozer stinkt naar sigaretten. Maar die jongens pakken ons ineens vast en ik liet mijn zakken met boodschappen vallen en werd omhoog getild. Tot ik iemand hoorde schreeuwen. Oh my god eey, die stem.. Herken ik...

Diegene, was die jongen die ik de hele dag tegen was gekomen. "Laat haar los eh sahbie, wesh ben je gek in je hoofd meh?" "Eey, zij vroeg erom broertje" Wow, wacht, die twee zijn broers..? Ze lijken niet eens op elkaar. "Was jij niet degene die aandacht zocht bij hun? Ewa als je de volgende keer dat niet doet, krijg je ook geen vlakke hand in je gezicht met hun woorden. Laat haar los of ik zeg het tegen baba" Oke, het zijn echt broers. "Is goed, sorry.. Ik eh.. Ik laat jullie voortaan met rust." "Dank je wel" Zeiden Sara en ik in koor. "Saffie, ga iets nuttigs doen ofzo in plaats van chickies scannen. Zoek werk, ga leren. Ewa zid, oprotten nu!" En zo ging die gozer met zijn groepje weg. "Hee, ehm.. Nogmaals bedankt. Ik dacht even dat we dood gingen." "Ach, is geen probleem." Ik zag Sara naar ons kijken en toen ik naar haar keek, deed ze haar wenkbrauwen op en neer. Ik begon het een beetje warm te krijgen dus gebaarde naar haar snel dat ze moest ophouden. "Hee, maar wie ben je eigenlijk?" Vroeg Sara. Omg, als ze maar niet iets flikt. "Nou, mijn naam is Amir, en mijn broertje heet Soulayman." "Aha, Amir dus, en hoe oud ben je als ik vragen mag" "Ik ben 19" "Nou, Amir, aangenaam kennis te maken. Ik ben Sara, 17 jaar en deze mooie meid hiero heet Latifa, ook 17 jaar. Wat deed je bij ons op school eigenlijk want ik heb je nog nooit gezien." Omg, wat is Sara van plan, als ze maar niet over het voorval in de bus begint. "Nou, ik zit op de universiteit, en moest even een onderzoek gaan doen met een paar studenten van me, maar ik kon ze nergens meer vinden dus was ik alleen." "Aah, nou dan houden wij de volgende keer gezelschap met jou, he Latifa?" Shit eey, nu kijken ze naar mij, ik begin het weer warm te krijgen... "Nou?" Vroeg Sara. "Ehm, ja hoor." "Hee, ik moet nog even snel iets halen bij de ah, ben het vergeten, dus ben zo terug. Blijven jullie hier?" Zonder dat ze op onze antwoord wachtte, liep ze al weg. "Dus.. Die jongen van net is jou broertje Soulayman. Maar jullie lijken helemaal niet op elkaar." "Nee klopt, maar hij is ook niet echt mijn broertje." Huh, ehm.. oke? Ik keek Amir aan met een vragende blik, waarop hij me gelijk antwoordde. "Nou, hij is mijn neefje. Zijn ouders is hij verloren vanaf zijn vijfde want zijn vader werkte bij de maffia. Zijn ouders gingen op een avond weg en lieten Soulayman bij ons en ze kwamen de hele nacht niet thuis. Mijn ouders waren natuurlijk bezorgd dus probeerden ze hun te bereiken, wat maar niet lukte. Toen kregen we een belletje van de politie dat zijn ouders op de snelweg dood waren gevonden. Ze werden dood geschoten door de maffia. Dus ja.." "Oh wat erg.. Het spijt me heel erg voor je neefje. Ehh ik bedoel broertje, of nee ehh neefje.." "Zeg maar gewoon broertje haha" "Haha, oke" Shit, waarom stotterde ik nou. Maar eey, dit moet Sara weten, zodat ze haar excuus kan bieden aan Soulayman. Eey nee man, laat gewoon, hij vroeg er zelf om. Amir heeft ons geholpen. Klaar. "Ik heb liever dat niet iedereen dit weet, oke? Soulayman houdt daar niet zo van." Op dat moment kwam Sara uit de ah lopen. "Zo, ik ben weer terug, iets gemist?" En zij knipoogde naar mij, en op dat moment keek Amir naar mij en ik keek weer naar de grond omdat ik het weer warm kreeg. Tfoe, hoe vaak krijg ik het wel niet warm eey. Volgens mij ben ik weer zo rood als een tomaat. Oh my god... "Ik ga naar huis. Nogmaals, sorry voor me broertje" En Amir knipoogde naar mij. Waarom die knipoog naar mij? Nee, is vast niks bijzonders. Zeker wegens het verhaal dat hij mij vertelde. Ja, dat is het. "En, waar ging jullie gesprek over?" Weer deed Sara haar wenkbrauwen op en neer. Ik gaf haar een speelse klap. "Het was niks, ik bedankte hem gewoon en hij bood zijn excuses aan voor het gedrag van zijn broertje. Maar heb je echt wat gehaald of ging je gewoon expres weg" "Ja, nou, ik heb wel wat gehaald, maar ik moest jullie wel gewoon alleen laten. Je weet wel, privacy schending anders he" Ik begon het warm te krijgen. "Shitana jij" En Sara lachte gemeen en we gingen naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen, renden we naar boven en gingen we netflix kijken. We trokken mijn Marokkaanse huisjurken aan en gingen laptop pakken en gingen kijken en genieten van ons avondje. "Latifaaaa, ik ga naar het ziekenhuis, doe voor niemand de deur open jaah??" Dat was mijn moeder. "Nee mama, Sara en ik blijven boven kijken, wil je papa veel kusjes geven voor mij" "Ja hoor hbiba is goed" Mijn broers Karim en Rachid waren weg en Aya was met me moeder mee gegaan. We waren netflix een beetje zat, dus gooide ik een sjaal naar Sara's hoofd en pakte er zelf ook een en deed het om me kont en zette reggada op. We gingen helemaal los op onze kamer. Sara pakte een stok en deed het bij haar middel en ging met haar schouders dansen. We hadden de muziek zo hard staan, dat we niet eens mijn broer Rachid binnen hoorden komen. Gelijk zetten we de muziek uit en kijken mijn broer aan. "Tazz... Ik heb maar een woord voor jullie en dat is tazz. Whollah echt gek jullie." En zo verliet hij onze kamer. We gingen maar naar beneden en deden de tv aan en gingen naar een programma kijken. Ik moest ineens denken aan Amir. Hij is best knap, maar ik kan beter die gedachtes van me afschuiven want mijn vader is belangrijker voor mij dan dat Amir is.

Perspectief van Amir

Het is zo toevallig hee dat ik dat meisje al twee keer tegen ben gekomen. Ze is zo bescheiden... Ze is niet zo een hoer net als die andere wijven. Pff het denken geeft mij honger. Even langs de ah om wat ingrediënten te halen. Ik ga namelijk rijst en soep voor mama maken. Mama is wat ziekjes, dus doe ik het koken. Ik kan naar mijn zeggen best goed koken. Terwijl ik naar de ah loop, zie ik mijn broertje buiten staan met zijn vrienden. Ik zag dat ie aan het roken was en ik keek hem aan, en hij zag mij en deed snel zijn sigaret weg. Ik keek hem hoofdschuddend aan en liep verder. La hawla wala qoeqata illah billah. Ik loop binnen en hoor dat meisje van vanmiddag praten met een andere meisje. Ze heet Latifa dus, oke. Ze hadden het waarschijnlijk over mij. Als ik hun richting loop, zie ik een meisje met haar rug naar mij toegekeerd en Latifa. Latifa en ik maakten oogcontact en Latifa begon te blozen. Wat zag dat er schattig uit. Ik wou net naar haar zwaaien tot Latifa haar vriendin mee sleurde. Jammer.. Ik moet maar verder gaan, want ik moet nog soep maken voor mama. Als ik heb afgereken en naar buiten loop, zie ik een groep jongens in een soort kring staan. Mijn gevoel zei dat ik erheen moest gaan en toen ik erheen liep stonden twee meisjes in het midden. Wat is daar nou weer gaade eey. Ik zie dat die twee opgetild worden, als ik goed kijk, zie ik... Latifa!! Snel loop ik erheen en schreeuw naar ze dat ze op moeten houden. Pffff.. Altijd mijn broertje weer, of nou ja, mijn neefje. Altijd zoekt hij problemen. Hij was met zijn groepje weggegaan toen ik ze had aangesproken en stond met Latifa en haar vriendin een beetje te praten. Latifa zei niet zoveel. Haar beste vriendin heet Sara, is 17 jaar en Latifa is ook 17. We verschillen maar twee jaartjes van elkaar. Is niet zo slecht... Hahaha, doe normaal Amir, je kent dit meisje amper en je voelt nou al iets voor haar? Zet haar uit je gedachte. Sara ging weg, en toen praatte Latifa al wel wat meer. Maar ze bleef bescheiden. Wauw hee. Toen kwam Sara aanlopen en zag haar wenkbrauwen op en neer gaan en Latifa werd helemaal rood. Aaahw, Maa Shaa Allah schattig. Wauw hee, haar ogen zijn zo mooi. Oke, ik weet zeker dat ze niet meer uit me hoofd gaat. Goed, ik ging naar huis en maakte soep klaar voor me moeder. "Salam mama, kijk is, soep, voor jou. Ik heb er lekkere groenten in gedaan. Daar zal je van opknappen." "Dank je wel zoon lief. Whallah, lief van je." En ik gaf een kus op de voorhoofd van mijn moeder. Ik had ondertussen ook wat rijst voor mezelf klaargemaakt met stukjes kip en groente erin. Ik nam een kommetje, vulde het met rijst en dergelijke en ging naar mijn kamer. Ik moest nog heel wat leren. Als ik me boek open, moet ik ineens aan Latifa denken. Haar haar, zo stijl en mooi bruin. Haar ogen, zo mooi bruin/blauw. Oke, Amir, klaar. Je had het al verpest met een ander meisje. Dat ga je niet nog eens flikken. Mama had al veel pijn geleden door jou. Laat het niet nog eens gebeuren en hou je hoofd bij school.

Zo, dit is weer een nieuwe deel. 1694 woorden!! Stem en reageer lieve mensen! Oh, en als jullie nog liever willen zijn, volg mij ajb. Ik schrijf naast dit verhaal ook wat teksten op mijn acc. Lufss!! ♥︎♥︎☺︎