Kan ik iemand vertrouwen..?

| 9 |

Wat voorafging..

Maar 1 ding is zeker: hij word van mij. Latifa en ik besluiten naar huis te gaan. Eenmaal thuis gekomen zei ik dat ik naar huis wou. Ik bedoel, morgen weer school dus ja. Jammer eey dat een studiedag maar een dag duurt... In ieder geval, ik ga naar huis, een bad nemen en in bed dromen over mijn toekomstige dokter...

Perspectief van Latifa

Ik liep weer de kamer binnen van me vader en toen ik ging zitten, hoorde ik precies de stem als dat ik daarnet hoorde; de jongen die me liet vallen. Inderdaad. Wow, wacht, als hij van het ziekenhuis is, dan weet hij wel of hij naar huis mag of niet. Toen ik het hem vroeg moest hij lachen. Stom van mij, ik val hem meteen aan met mijn vragen. Jammer weet hij het niet, maar het komt allemaal wel goed, hoop ik.. Ik besloot op een gegeven moment maar naar huis te gaan met Sara. Sara ging gelijk naar huis toen we bij mij thuis aan kwamen. Ik liep de keuken in en gaf mama gelijk een kus. "Mama, waar is Aya? Kijk ik heb deze shirt voor jaar gekocht" "Wajaw, die lelijke t-shirt? Weet je zeker dat Aya het mooi zal vinden?" Eigenlijk heb ik geen idee.. Ik kocht het gewoon omdat ik het wou voor mezelf maar ze hebben mijn maat niet :'( "Uhm.. Ik denk het.." "Haha, was het leuk met Sara?" "Ja, we gingen daarna naar papa" Zal ik haar vertellen over Halima en Rachida? Neh, dan gelooft ze me toch niet. En ik heb geen zin dat ze dan blijft zeggen dat ik me broers op ze af moet sturen. Ik kan het ook wel zelf oplossen. "AYAAAAAA KOM NAAR BENEDEN, NUUUUUU!" En ik zag Aya als een speer naar beneden komen. "Wat wat wat? Heb je chocola mee??" "Nee eh hoofd, maar wel dit." En ik liet haar het shirt zien wat ik voor haar heb gekocht. Haar mond viel open, en ze vond het leuk! Ze knuffelde me en ik draaide me gezicht naar me moeder en stak me tong uit zo van 'ha ha, she likes it'. En zij deed haar hand in een mes vorm in de lucht met als betekenis 'jouw krijg ik nog wel'. Me broer Rachid kwam aan lopen en zag Aya met die shirt en vroeg aan me of ik wat voor mezelf had gekocht. Ik keek in me zak en zag dat ik ook een jurkje voor mezelf had gekocht. Oh ja, die Bordeaux rode. Ik liet het zien en me ma keek me aan en knipoogde naar me en me broer keek me droog aan. "Wat is er?" "Trek her eens aan" "Waarom?" "Kijken hoe het je staat" "Oh, ok" En zo liep ik naar me kamer om het aan te trekken en liep daarna terug. Me moeder keek me bewonderd aan maar me broer nog steeds droog. Oh, en Aya was allang al terug gegaan naar haar kamer met een zak chips, hahaha die vreetzak. "Is er iets Rachid?" "Ja. Je trekt dat ding niet naar school aan." "Wat? Waarom niet??" "Gewoon, klaar." Boos ging ik naar boven en sloot mezelf op. Ineens kwamen er allerlei vragen naar voren. Namelijk: zal papa eigenlijk beter worden? Waarom werd ik vroeger gepest? Waarom ben ik Amir tegengekomen en moest zijn broertje me opeens lastig vallen twee keer? Waarom overkomt mij dit? Waarom moest ik op Amir vallen en zien dat een wijf hem knuffelt? Ach, Latifa, zet het uit je kop. Ik ging op internet rond surfen en kwam een pagina tegen over islam. Ik kwam erachter dat niet altijd alles een rede hoeft te hebben. Elke tegenslag die je meemaakt, heeft Allah voor je gedaan omdat hij om je geeft. Maar wat is dan de bedoeling van een tegenslag? Even verder kijken... "Om sterker in je geloof te worden, dichter bij Allah te komen, wauw.." Fluisterde ik mezelf toe. "Wat is er zo wauw?" Ik keek op en zag Rachid voor me staan. "Kan je niet kloppen ofzo??" En ik deed gelijk me laptop dicht. "Ja, ehm.." "Wat is er Rachid?" Vroeg ik hem wat rustiger. "Ja, nou.. Dat van net hè.. Ik wilde even sorry zeggen... Kijk, ik bedoelde het goed en.." "Het is oké." "Echt?" "Ja, het is maar dat je je excuus aanbied. Het is je vergeven." "Oh wauw!" En hij wou net op staan en me kamer uit lopen. "Maar...." "Oh nee hè... Gaan we weer hoor. Wat wil deze bolle nu weer. Zeker naar de duurste restaurant die hier te bekennen is?" "Haha, Hmmm, ik had iets anders in me hoofd. Maar nu je dat zegt..." "Huh? Is het al zo laat? Ik moet naar school. Doei!" Bruh, het is avond. Wie de fuck gaat in de avond nou naar school? Maar oké. Ik keek weer verder op de site en zag iets staan over het gebed en over de hel en het paradijs. Pff wauw. Misschien, als ik ga bidden, dat me vader dan wel zo snel mogelijk het ziekenhuis uit komt en weer gezond en fit is. Ik stond op, verrichtte een wassing en ging bidden. Ik ging daarna naar beneden en ging tv kijken met me broer Karim. Ik plofte neer op de bank en hij viel van de bank af en riep "aaahhh aardbeving" en kroop snel onder een tafel. Me moeder kwam binnen lopen en vroeg wat er aan de hand was. "Is de kust veilig? Oh wacht, het was Latifa maar die op de bank kwam zitten." "Ohhhhhh, wacht maar jij, jij..." Ik pakte een badslipper en sloeg hem overal. "Saffi, saffi, sorry, ik zeg het niet meer. Het was de lieve mooie prachtige Latifa die rustig op de bank kwam zitten, hè Latifa?" "Kijk, zo hoor ik het graag" en ik zat weer rustig op de bank. Aya die ondertussen helemaal stuk ging van het lachen. "Ajow, volgens mij ben jij later de baas in huis Latifa in plaats van dat je man dat hoort te zijn." Bij het horen van het woordje 'man' moest ik al denken aan Amir, maar dacht toen gelijk aan die actie van hem. Tfoe, laat maar zitten. We keken naar SBS6 lachen om home video's. We zaten op de bank helemaal te lachen. Echt leuk. Ik werd moe en besloot te gaan slapen. Aangezien ik morgen weer school heb...

Perspectief van Rachid

Ik kwam laatst een mail tegen en dat was niet echt een mail waar ik blij van werd.. Pff zal papa het ooit gaan halen? Opeens kwam Latifa binnen. Wtf, kent ze geen privacy ofzo?? Ik stuurde haar gelijk weg. Zo, dat is beter. Ze is gepest geweest enzo... Ik heb gehoord van me vriend dat hij een oogje heeft op een meisje met stijl, bruin haar en ze heeft ook blauw/bruine ogen. Hmmm... Dat kom je niet vaak tegen in onze cultuur. Mijn zusje heeft ook stijl bruin haar en blauw/bruine ogen. Als me vriend maar niet een oogje op haar heeft want ik zeg je, ik breek hem. Niemand komt aan me zusje. Wie haar breekt, breek ik. Maar goed. Sara en Latifa gingen winkelen en ik ging richting werk. Ik kwam onderweg een bord tegen met 'kanker verziekt je taal' Kanker... Me vader... Uff, sterk blijven Rachid. Ik zette een lied op van Seffelinie - Sterk blijven. Pff ik word zo depressief van zijn teksten eey. Daarnaast, hij heeft best een raar accent. Maakt niet uit, zijn teksten zijn hard en daar luister ik naar.

Oké, dit was mijn 9e deel dan maar. Sorry dat het zo kort is en sorry dag ik zo lang niet heb geschreven. Maar stem en reageer ❣