Kan ik iemand vertrouwen..?

| 5 |

Wat vooraf ging..

"Tfoe..." Fluister ik in mezelf. "Zie je nou wel, daarom moet je geen gevoelens hebben voor jongens en enkel liefde kennen voor papa" Ik besloot hem te negeren en reed gelijk verder. Ik kwam thuis aan en bekeek mezelf snel in de zijspiegel van de Vespa. Ik kijk erg boos, en verdrietig. Wtf, waarom ben ik nou verdrietig? Oké, Latifa, schat, vergeet deze hele gedoe lekker en maak er een leuke dag van. Ik zette een glimlach op en liep 'vrolijk' me huis binnen.

Perspectief van Amir

"Wtf doe je??" En ik duw zo Aicha van me af"Baby heb je me niet gemist dan?" Ik zeg niks en kijk haar alleen maar vies aan. Ze kwam ineens dichterbij met haar gezicht maar ik ging een stap naar achter, waardoor zij viel. "Auw!! Babe, help me asjeblieft" "Vraag het maar aan je andere vriendjes" en zo liep ik weg naar huis.

Onderweg dacht ik aan mijn ex, Aicha. De tijden die we samen hadden waren geweldig. Tot dat iets het moest verpesten... *zucht* Vergeet het Amir, het is wat het is en Allah had niet voor niets relaties verboden.

Thuis aangekomen ging ik snel thee klaarzetten. Ik pakte een mooie dienblad, met goede randen versierd en legde daar een croissantje op, wat toast en daarnaast wat boter en een klein smeermesje. Thee was klaar en ik schonk een kopje in voor mama en liep naar boven. Ik maakte de deur open en maakte me moeder zachtjes wakker. "Mama, sbah elghair. Ik heb ontbijt voor je meegebracht" Ik had een roosje op haar dienblad gelegd en wat chocolaatjes verstopt in die bos met bloemen. Die heb ik nog niet meegenomen, maar die breng ik zometeen naar haar. Ik heb het in een vaas gezet in de keuken, zodat als mama de keuken binnen loopt, kan genieten van de bloemen en de chocolaatjes. "Dank je wel lieverd, echt waar. Een betere zoon kan ik me niet wensen" Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en liep naar me kamer om me tas te pakken. Ik hoorde me telefoon afgaan en zag een onbekend nummer. Hmmm.. Wie zal mij nou bellen?

Perspectief van Latifa

"Mmmmm lekker Amira! Dit mag je wel vaker doen" En Karim knipoogde naar mij. Naahww zijn die pannenkoeken zo lekker dan. "Latifa, gaan we zo stad in?" Vroeg Sara. "Ja hoor is goed. Aya ga je ook mee stad?" "Hmmm.. Neh, andere keer. Heb geen zin." "Oh, oké dan" Ik moest door die knipoog van Karim ineens denken aan Amir. Ugghhh.. Hij liet een meisje gewoon hem knuffelen. Toch heb ik een goed gevoel over hem. Waarom dan..?

Oké mensen ik heb totaal geen inspiratie. Ik wil een perspectief van iemand gaan schrijven maar ik weet niet wie. Jullie kunnen kiezen uit:
- Latifa
- Sara
- Karim
- Rachid
- Soulayman
- Amir
Aan jullie de keus. Laat me weten, en het vervolg zal zo groot zijn als wat ik normaal schrijf.