Breathless (m.c.) 3 | end

3

ไมเคิลไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำมันถูกหรือไม่

เขามองไปรอบๆอย่างกังวล มือข้างหนึ่งจูงมือของหญิงสาวที่เขารักที่สุดเอาไว้จนแน่น สายตาของไมเคิลเหลือบลงไปมองมือคู่นั้นที่เกาะกุมกันอยู่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย

เขาและแอมเบอร์กำลังเดินอยู่ในย่านชานเมืองอย่างไม่เร่งรีบ
แอมเบอร์พร่ำพูดถึงครั้งที่แล้วที่เธอมากับดีแลนว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหน
เธอพูดจ้อไม่หยุด รอยยิ้มฉีกกว้างจนเกือบถึงใบหู
ขนมขบเคี้ยวซองโปรดของเธอในอีกมือหนึ่งถูกเธอถือแกว่งไปมาอย่างมีความสุข

แอมเบอร์คิดว่าเธอกำลังเดินเล่นอยู่กับดีแลน

ไมเคิลพ่นลมหายใจออกมาจากปอดยาวนานกว่าปกติ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ถนนนั่นไมเคิลตัดสินใจว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปโดยเด็ดขาด ไมเคิลเดินตามไปส่งเธอถึงที่บ้าน ดูจนเธอค่อยๆเลื้อยตัวเองไปซุกตัวอยู่ในผ้านวมฟูฟ่องแล้วหลับสนิทไป เขานั่งมองเธออยู่อย่างนั้นไม่กล้าขยับไปไหนด้วยกลัวว่าเธอจะร้องไห้อีก เขากำลังถือวิสาสะนั่งอยู่ในบ้านคนอื่น ข้อนี้ไมเคิลรู้ดี แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ไมเคิลคิดว่าถ้าแอมเบอร์ตื่นขึ้นมาแล้วหงุดหงิดที่เขาจุ้นจ้าน เขาจะขอโทษและขออยู่เป็นเพื่อนเธอตรงๆ

แต่เมื่อเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ไมเคิลก็พบว่าแอมเบอร์กำลังกอดเขาแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนตัวเขา และเป็นอีกครั้งที่เธอเรียกไมเคิลว่าดีแลน ไมเคิลได้แต่นั่งนิ่งอึ้งไปอยู่พักใหญ่ แอมเบอร์มัวแต่ร้องไห้จนตาฝาดไปหรือเธอกำลังพยายามหลอกตัวเองกันแน่

และไมเคิลก็ได้แต่ปล่อยให้เธอเรียกตัวเขาว่าดีแลนต่อไป ไม่คิดจะแก้ความเข้าใจผิดของเธอ

เขาไม่ได้ฉวยโอกาสที่เธอเข้าใจผิดเพื่อหาโอกาสอยู่ข้างๆเธอ เพราะความเป็นห่วงไม่อยากให้เธอทำอะไรโง่ๆต่างหากที่ทำให้ไมเคิลเลือกที่จะโกหกโดยการนิ่ง