Amber

Amber hoofdstuk 8

"Gecondoleerd. We zijn er voor je.." Kim en Lisa geven me een knuffel. Niels staat naast me. De begrafenis is net afgelopen. "Ze heeft een mooi plekje gekregen en ze waakt nu op je vanaf daar." Niels wijst naar boven. Jason geeft me een hand. 'Het ga je goed.' Lisa geeft me nog een luchtkus en hand in hand lopen Jason en Lisa weg. Kim is er samen met haar zus Sandra en met haar opa en oma. "Als er iets is wat we kunnen doen voor je, dan doen we dat graag", zegt de oma van Kim. 'Bedankt, mevrouw.' "Oh, zeg maar gewoon Mia!" Ze klopt op mijn schouder en loopt achter haar man aan. Kim komt voor me staan. 'Wanneer is de rechtszaak?' "Morgen.. De politie zegt dat ze familie van me hebben gevonden en ze gaan me vanmiddag vertellen wie, wat en hoe." 'Heel veel sterkte, Am. Je bent een lieve vriendin, als ik iets kan doen?' Ze geeft mij en Niels een knuffel en loopt achter haar opa en oma aan.

Dezelfde dag hebben Amber en Niels zich nog op het politiebureau gemeld. 'Amber, morgen is de rechtszaak. Die gaat over jouw verblijf in de komende jaren. Klopt het dat je 16 jaar bent?' "Ja." 'Je directeur van school heeft me je gegevens gegeven. Daarin staat dat je nu in de vijfde klas zit en dat je niveau havo is. Je gaat je dus klaar maken voor het examen. Daarna hangt het van je opleiding af waar je heen gaat. Omdat je 16 bent, is de kans aanwezig dat je een voogdij of pleeggezin nodig hebt waarbij je moet intrekken, maar je kan er ook voor kiezen om vroegtijdig op jezelf te gaan wonen. Momenteel ben je bij je vriend Niels ingetrokken, klopt dat?' Ik kijk Niels aan en knik. 'Heb je al autorijlessen?' "Nee." De man kijkt naar een andere man die naast hem zit en hij krijgt een pakketje overhandigd. 'Hierin zitten belangrijke spullen die je niet mag kwijtraken. Je gegevens en andere belangrijke papieren zitten erbij. De erfspullen van je oma zitten in die dozen daar.' Hij wijst naar de dozen bij de muur. 'Van je oma erf je 800 euro.' "800 euro? Waarom? Dat heeft ze nooit gezegd, dat kan ik niet aannemen.' In de envelop ligt een formulier die is ondertekend door je oma. Omdat je oma je al je hele leven heeft verzorgd, wilde ze je dit cadeau geven. Je kan denken aan autorijlessen, aan de opleiding die je graag zou willen doen, en natuurlijk hoe jij jezelf nu verder ziet gaan.' Ik pak de envelop en leg die op mijn schoot. Ik kijk Niels aan en hij knikt. "Morgen is de rechtszaak, maar u had gezegd dat er familie komt." 'Dat klopt. We hebben met behulp van je gegevens familie opgezocht. Je echte naam is Amber Strattio, wist je dat al?' 'Strattio? Wat is dat? Dat is toch een Italiaanse naam?' "Dat klopt. We hebben je vader gevonden. Hij heet Antonio Strattio en woont in Vrazia in Italië. Je moeder komt uit Nederland, en is toen ze 16 was gevlucht naar Italië. Ze heeft je vader leren kennen en toen kregen ze jou. Je vader was.." 'Dus mijn moeder moet nu 32 zijn. Waar is ze nu dan? Mijn oma is de moeder van mijn moeder dan toch?' "Dit alles weten we van Antonio. Kan je je vader en moeder nog herinneren?" Ik schud mijn hoofd. "Dat kan kloppen. Je moeder beviel van jou op haar zestiende en daarna verdween ze. Antonio heeft je proberen te opvoeden, maar hij was op dat moment 20 jaar en hij werd overgeplaatst om in het leger te werken. Hij heeft jou in handen van zijn vader en moeder gegeven. Zijn vader werd heel ziek en overleed toen Antonio 21 was. De moeder van Antonio, genaamd Angelina werd depressief en stopte met werken. Ze gaf alleen maar zorg voor jou, totdat je 1 jaar oud was. Angelina verhuisde naar Griekenland voor rust, en ze gaf jou terug aan Antonio. Antonio had een belangrijke functie, dus toen besloot hij contact te zoeken met je moeder. Ze had alleen een adres achtergelaten, dus toen vertrok Antonio met jou naar Nederland om jou naar het adres te brengen. Er was niemand thuis, dus Antonio gaf jou aan de buurvrouw, die jou heeft teruggegeven aan je oma, die toen op dat adres woonde. Antonio heeft nooit meer iets van je moeder gehoord.