Your Boyfriend is My Husband (LEGACY#2) #Wattys2016

CHAPTER 14

-Chloe's POV-

To day is Saturday - no classes. Ano kaya ang gagawin namin ni Evo ngayon? Sabi niya kasi may gagawin kami. I pulled out the drawer where my folded undies were sorted by color. I took the pink one, slipping it on me before took off the robe and I hung it on the hook. I was about to go back in the closet when I heard the door opened. My body stiffened when I saw Evo standing on the open door with gooled-eyed while staring at me.

"Evo, labas!!" I yelled, covering my bare breasts with my arms. Hindi man lang siya kumilos. Hindi ko naman alam kung paano ko itatago ang sarili ko. Sa sobrang taranta ko nahablot ko ang remote control ng television at malakas na ibinato sa kanya.

"Aaah!" Evo cried out. Oh my God! What have I done? Taranta kong hinablot ang kumot at pinaikot sa katawan ko. Hawak ni Evo ang mukha niya na animo'y sakit na sakit. Agad ko siyang nilapitan at hinawakan ang braso niya.

"Evo, I'm sorry, hindi ko sinasadya. Kasi naman hindi ka kaagad lumabas. Bakit hindi ka kasi kumakatok?" giniya ko siya papasok nang tuluyan at ni-lock ang pinto. Pinaupo ko siya gilid ng kama at umupo naman ako sa tabi niya. Inalis ko ang kamay niyang nakasapo sa mukha niya para tignan kung saan siya tinamaan. Oh! I hit the root of his nose. Pulang-pula ito. Hinaplos ko ang bahagi ng ilong niyang tinamaan.

"I'm sorry, Evo, hindi ko sinasadya. Kailangan natin 'tong malagyan ng yelo para hindi mamaga. Sandali lang." Papatayo na ako pero hinawakan niya ang kamay ko.

"'Wag na. There is other way to ease the pain," he said.

"Ano?"

"Halikan mo lang."

Sinimangutan ko siya.
"Ano ka bata? Hindi naman talaga 'yon nakakawala ng sakit no. It's just the way of showing the love of a mother for a child."

"But it might be showing the love of a wife for her husband," he reasons out. Ngumuso pa talaga. Pero ang cute cute talaga niya kapag ginagawa niya ang ganyan.

"Bakit nangingiti ka? Naniniwala ka na?" He asked and I just rolled my eyes.

"Hindi." Napangiwi siya at muling hinawakan ang ilong niya.

"Ang sakit talaga, sobra! I feel dizzy and sluggish. I think I have a concussion." My eyes widen in antonishment. Not because I believe him. It's because of his unbelievable reason. Ang OA talaga. Remote lang ang binato ko mag-kaka-head injury ba siya n'on.

"Oo na, sige na. Ang OA mo," agad siyang napaayos ng upo at ngiting-ngiti bigla.

Napangiti na lang din ako. Habang lumilipas ang araw mas nakikilala ko si Evo. Makulit din at sinungaling. Haha! In a good way. Kasi kung ano-anong dinadahilan, lalo kapag natutulog kami. Kesyo raw nilalamig siya at para siyang lalagnatin kaya kailangan niya ng body heat, tapos yayakap na sa 'kin. Pero gusto ko naman siyang kayakap, kaya ayos lang.

"Saan ba masakit, dito?" napangiwi siya ng idiin ko ang daliri ko sa ilong niya. Hinawakan ko ang isang pisngi niya at marahan kong hinaplos ang pisngi niya ng hinlalaki ko habang nakatingin sa nasaktang parte ng ilong niya.

"Sorry kung nasaktan ko ang gwapo kong asawa," I said and I planted a tender kiss on his nose.

Damping halik lang iyon at tumaas ang tingin ko sa mata niya. Titig na titig siya sa 'kin. Hindi ko mabasa kung ano ang nasa mga mata niya, pero alam kong may iniisip siya, but I can't figure out what it is.

Bumababa ang tingin niya sa katawan ko. Nahigit ko ang paghinga ko at agad na binitawan ang pisngi niya nang mapagtanto kong kumot lang pala ang nakatakip sa hubad kong katawan.

Napayuko ako sa sobrang pagkapahiya. Naalala ko biglang nakita niya ang dibdib ko kanina. Oh God! Nakakahiya!

He put his finger under my chin, lifting my face up. As our eyes met, a weird sting feeling, pierced through me. I had goosebumps all over me. Napalunok ako nang paulit-ulit ng marahan niyang haplusin ang baba ko ng thumb-finger niya. Para akong napapaso sa haplos niya.