Psikolojik Savaşın İncelikleri -Kaybolan Yıllarım

Yine Yalnızım

Cem kısa da olsa bu süreçte hep yanımda oldu ve bugün yaşadığı aynı zamanda okuduğu yere İzmir'e geri dönüyordu.Ve artık yine yalnızdım. Cem benden daha güçlü olduğunu savunurdu hep.Oysa ki bende tam tersini iddia ederdim"asıl ben güçlüyüm..." diye. Neden mi? Ben aylarca beni sevmeyen birini sevmiştim kim daha güçlü tartışmayalım.O kişi Cem di tabi.
Ben 8.sınıftan mezun olduğumda İzmir de Urla da tanışmıştık.Stajyer di.Onu ilk gördüğümde göz göze gelmemiz bir oldu ve ben içimden dalga geçmiştim tipiyle çünkü yakışıklı biri değildi, komikti.Günler geçtikçe aklımdan çıkmıyordu.Dalga geçtiğim çocukla hoşlandığım çocuk aynı kişi.Bir gün ondan hoşlandığımı söyleyecektim, ergen kafası tabii.Arkadaşımla cemin yanından geçiyorduk ve unutulmaz o an! Cem beni yanına çağırdı ve şişman bir arkadaşının benden hoşlandığını söyledi. İstemsizce yaş aktı gözlerimden.O an işte o an bir cesaret geldi kızarmıştım ve cemin kolundan tutup "Ben de senden hoşlanıyorum "diyip kaçmıştım.O gece gelip numaramı aldı konuşmaya başladık ve o kadar hızlıyız ki ertesi gün çıkmaya başaldık... Ben Bursaya döndüm sonra ama buna rağmen tam 9 ay sürmüştü ilişkimiz. Artık umudum kalmamıştı. Ondan benden bahsetmem lazımdı oysaki umudunu kaybedenlere.
Tamı tamına 2 yıl bekledim ve onu giç görmesemde sevmekten vazgeçmedim.Dua ettim ve hayatımı yine ona adayarak yaşadım.Barıştık 2 yıl aradan sonra.10.06 hiç unutmam.Ve o günden beri hala daha beraberiz.Ve bu 3.yılımız.Onsuz onu severek yıllarım geçti benim bu o kadar zor ki.Kendi kendime ağladım,kendi kendime güldüm,acımı derdimi kendime anlattım çünkü o uzaktaydı.Eksiktim. Elleri hiç ısınmayan bir kızdım ben.Üzerinde Baba sevgisi yerine baba nefreti taşıyan bir genç kızdım.Hayatımda ilk erkek olarak Cem'e güvenip sevmiştim nasıl unutabilirdim ki? Hayal kurmayı sevmeyen biriydim ben şimdi hayaller arasında boğulan bi kelebek gibiyim ölümümü bekleyen...
Ve Cem yine gidiyordu.Yine yalnız kalacaktım ama alıştığım bi durumdu canımı acıstada alışmıştım.Sırf sadece onun kokusu üzerime sinsin diye hayatımda hiç bir erkeğe sarılmadım.İlk öpücüğümü sevdiğim adama vermek için kimseyi öpmedim, Cemi bekledim...Doğru zamanda...Ve ben ona hiç ihanet etmedim!Kavga etsekte ondan vazgeçmiyordum ama Cem öyle değildi yoruldum diyip gitmeye yelkenen güçsüz sapsız birinin tekiydi.Eğer ki sevdiğiniz insan yanınızdaysa onu görebiliyosunuz sakın gözlerinizi ayırmayın.Kokusunu duyabiliyorsanız o kokuyu ezberleyin, eğer ki sarılabiliyorsanız sakın ama sakın bırakmayın ve öpebiliyorsanız bırakın bütün olsun dudaklarınız bırakın sevdiğiniz adamın yanındayken dursun dünya çünkü ben bunlar için 4 yıl bekledim.Gelicem dedi gelmedi oysaki kollarım açık dudaklarım aralıklı derin derin nefes alarak bekledim ben onu.Ama gelmedi...
O lanet olası kazaydı gelme sebebi. Bana bir şey olacak diye korkmasıydı. Soruyorum size"neden bu zamana kadar bekledi? Bu kaza onu yanıma getirmek için bir trajedimiydi? "Keşke gelmeseydi.O geldi evet ama benim yıllarım kayboldu be yıllarım. O çok sevdiğim kaybolan yıllarımı geri verebilecek miydi? Yada kaybolan yıllarımı bana unutturabilecek miydi?