Het duurde nog maar een week, voordat de selectie zou beginnen. Ik kon het wil in mijn broek doen van de zenuwen. Vooral, omdat ik geen idee had wat ik van de selectie kon verwachten. Dit is altijd al één van mijn grootste angsten geweest. Vroeger toen ik uitgenodigd was voor een feestje van een meisje uit mijn klas durfde ik niet te gaan omdat ik geen idee had wat ik er van kon verwachten. Gelukkig is deze angst nu niet zo erg meer en ga ik gewoon naar feestjes ook al weet ik niet wat we gaan doen.
'S avonds zat ik met mijn ouders en zusje Diana aan tafel te eten. 'Hazel ben je zenuwachtig' vroeg mijn vader? Hij wist natuurlijk dat ik dit soort dingen altijd best wel spannend vond. 'Een beetje maar het gaat opzicht wel' antwoordde ik. 'Ik ga je wel heel erg missen hoor' zei mijn vader. 'Ik jou ook' zei mijn moeder. 'En ik ga je het allermeest missen' zei mijn zusje Diana. 'Ik ga jullie ook heel erg missen' zei ik. En dat meende ik oprecht met heel mijn hart ik zou ze echt heel erg gaan missen. 'Wat vind je eigenlijk van de prins' vroeg mijn vader. 'Ik weet het nog niet ik wil hem eerst graag ontmoeten dan pas oordeel ik over hem.' Dit zei ik meer om vooral mijn moeder gerust te stellen, want eigenlijk vond ik hem helemaal niet na ja hij was opzicht best knap. 'Oké vertel dat ons maar in kleuren en geuren in de brieven die je ons gaat sturen als je brieven aan ons gaat sturen' zei mijn moeder. 'Ja natuurlijk ga ik jullie brieven sturen.' 'Gelukkig' zei Diana.
JE LEEST
Hazel's selectie
RomansaHazel is 17 als er een brief op de deurmat beland waarin staat of ze mee wil doen aan de selectie. In eerste instantie wil ze dit helemaal niet. Ze is gelukkig en ziet geen rede om de nieuwe prinses van Ilea te worden, omdat het de droom van haar be...