Hazel's selectie

~13~

Vandaag werd ik wakker gemaakt door mijn dienstmeisjes die een brief voor me hadden. Ik had verwacht dat het een brief van mijn ouders was, maar het was een brief van prins Caspian. Ik las de brief vlug door.

Lieve Hazel,

Zou je een keer met mij op date willen. Ik hoorde van mijn broer dat hij jou al op de hoogte had gesteld over dat ik ook een echtgenote probeer te vinden. En daarom leek het mij geschikt om jou als eerste te vragen. Ik wacht vanavond in de tuin op je. Ik hoop dat je komt.

Groeten,
Prins Caspian

Een brief van het broertje van Lux. Waarom ook niet het was te proberen. Ik legde de brief op mijn nachtkastje en ging tevreden aan mijn kaptafel zitten. Ik liet mijn dienstmeisjes zoals gewoonlijk hun werk doen. Ik merkte weer dat de sfeer tussen mijn dienstmeisjes niet helemaal klopte, maar ik besloot me er weer niet mee te bemoeien. Toen mijn dienstmeisjes klaar waren liep ik naar de eetzaal ik zag dat ik vroeg was, want de enige die er zat was Anne-May. Ik twijfelde geen moment en ging naast haar zitten. Ze schonk me een geïrriteerde blik en negeerde me.

'Anne-May wil je alsjeblieft na het eten even met me praten,' vroeg ik smekend ze ging er niet op in en daarom vroeg ik het nog een keer 'alsjeblieft.'

Ze keek even en zij toen: 'Nee Hazel ik heb even geen zin om met jou te praten en je weet dondersgoed waarom.'

'Het is heel belangrijk het gaat over het broertje van de prins, Caspian,' zei ik om haar aandacht te krijgen.

Ik zag dat ze twijfelde maar zoals gewoonlijk kon ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen 'wat dan,' zei ze na enkele minuten.

Ik lachte en zei: 'De prins is niet de enige die naar een echtgenote zoekt zijn jongere broer Caspian ook.'

'Wat serieus die knappe blonde jongen?'

'Ja, hij heeft me op een date gevraagd, omdat ik de enige was waar de prins het tegen heeft verteld, maar ik voel niks voor hem hij is niet echt mijn type, jij?' vroeg ik aan Anne-May.

'Zou je alsjeblieft een goed woordje voor me kunnen doen. Dan krijg jij prins Lux en ik prins Caspian dan wonen we misschien later wel samen in het paleis.'

Ik schrok even, omdat ik me plots bedacht dat als ik mijn relatie met prins Lux zou voortzetten ik in het paleis moest gaan wonen en niet in Belcourt waar ik vandaan kom. Ik probeerde er maar niet aan te denken en een antwoord aan Anne-May te geven. 'Ja dat zou ik doen,' zei ik. Ze omhelsde me en maakte zich snel uit de omhelzing toen ze de andere meisjes binnen zag komen. Na het eten hadden we les van Cynthia. Het was een les over de geschiedenis van Illea en de koninklijke familie. Saai. Na de les ging ik naar boven waar ik ging kaarten met mijn dienstmeisjes. Emma stond afwezig in een hoek van mijn kamer en wilde niet mee doen met het kaarten. Ik was er een beetje klaar mee en voordat ik me het besefte had ik al gevraagd wat eraan de hand was. Ze keken me alle drie beteuterd aan. En ik herhaalde mijn vraag.

'Wat is er in hemelsnaam tussen jullie aan de hand?' Ze gaven geen antwoord en ik zei: 'Ik beveel jullie om antwoord te geven.'

'Nou........, nou' stamelde Emma.

'Ja' zei ik ongeduldig.

'Emma is veel te streng voor ons, ze neemt deze baan veel te serieus. Wij willen ook wel eens lol hebben,' zei Louise. Het verbaasde me dat Louise iets zei normaal hield ze haar mond en deed wat haar opgedragen werd.

'Meiden alsjeblieft jullie hoeven echt geen ruzie te maken. Als jullie bij mij zijn doe wat je niet laten kan. Jullie mogen mij al jullie problemen vertellen en daar zou ik op reageren als een vriendin. Dat jullie voor mij werken hoeft niet te betekenen dat jullie je als drie houten poppen hoeven te gedragen,' zei ik boos. Mijn dienstmeisjes keken me beteuterd aan.

'Ga het dus nu maar goed maken,' zei ik boos. Marie was de eerste die haar excuses aanbood. Even later volgde ook Emma en Louise. Ze gaven elkaar een dikke knuffel en alles was weer goed.

'Ik beloof dat ik voortaan minder streng voor jullie zou zijn,' beloofde Emma.

'En ik beloof dat ik mijn baan iets serieuzer ga nemen. Ik vind Hazel gewoon zo aardig. Ik zie haar meer als een vriendin dan als mijn werk, snap je,' zei Marie.

'Dat snap ik ook wel, maar probeer het tenminste. Ik weet dat je bij Hazel niet heel erg je best hoeft te doen, maar weet dat je niet voor eeuwig Hazels dienstmeisje gaat zijn er komt een dag dat we waarschijnlijk weer in de keuken moeten werken of dat we misschien wel het dienstmeisje van iemand anders moeten zijn. Vergeet dat niet,' zei Emma. Marie knikte en gaf Emma nog een omhelzing. Louise stond er zoals gewoonlijk stil bij. Iedereen keek haar verwachtingsvol aan. Ze werd rood en begon stotterend haar verhaal: 'H-h-het spijt m-mij ook en ik g-ga voortaan beter mijn best doen,' zei ze opgelucht dat ze haar verhaal had gedaan.

'Louise, weet dat je niet zo verlegen hoeft te zijn. Zeker niet bij mij,' zei ik tegen Louise. Ze keek me beteuterd aan.

'Dat weet ik ook wel, maar ik vind het gewoon zo moeilijk. Ik ben gewend om rond gecommandeerd te worden e-e-en jij bent zo anders. Jij bent het tegenovergestelde van dat en daar moet ik gewoon nog een beetje aan wennen,' zei Louise. Wat was Louise toch een schat. Het leven dat deze drie meisjes leidde hadden ze helemaal niet verdiend. Ze verdiende alle drie om hun droom baan te hebben, maar doordat ze uit een familie kwamen van zessen werden ze nog steeds behandeld als schoonmakers en bedienden.

'Ik behandel jullie zo, omdat ik heel goed weet hoe jullie je voelen. Mijn familie was vroeger ook een zes. Als ik nooit de kans had gehad om het hart van de prins te veroveren, zag mijn toekomst er net zo uit als die van jullie. Waarschijnlijk zou ik een dienstmeisje worden of heel misschien als ik geluk had het hoofd van een winkel.' Ze gaven me alle drie een knuffel.