Bazen o kadar yorgun oluyorum ki derler ya parmağimi kaldırmaya halim yok diye işte ayni öyle oluyorum artik umut bitmiş çaresiz bir halde buluyorum kendimi nasil o hâle geldiğimi ve ne zaman o durumda olduğumu anlayamiyorum ben gerçekten böyle birisi değilim diyorum sonra kendi kendime.. Ne yani hemen pes mi edeceğim hemen boynumu büküp kabullenecek miyim?Ben elimde olmayan bir seye ve kazanamayacağimi bile bile savaşıyorum.Önemli olan benim yaptiklarim yazdiklarim yazip yazip sildiklerim ben boyle miyim diye soruyorum bazen ?? Ve kendimi yipratmak parçalamaktan baska bir sonuca ulaşamiyorum da...
Defalarca ayni şeyleri yaşıyorum ama yinede...
Bu kadar mı zor ki sevmek, gözlerine bakmak ,onu önemsemek ,ona değer vermek, ona yaşadığını hatırlatmak...
