Ben sana senden daha iyi bakiyorum kirpiklerinin sayısını bilebilecek kadar hafızama kazıyorum çünkü seni her zaman görmüyorum , evet hayallerimde hep varsın ama olsun unutmamalıyım seni unutmamalı ve bana kazandırdıklarını hep tekrarlamalıyım senin öğrettiklerini...
İnsan bazen yoruluyor ya tek başına sevmekten.
Korkuyorum iste o zamanlar sana sevgim azalıyor diye bak bunun düşüncesi bile beni çok ama çok korkutuyor korkuyorum ben!
Hani nerde benim gücüm diyorum ben güçlüydüm ya:)
Ama senin için kurduğum hayalleri başkasıyla yasayacak kadar değil işte!
Nedenini bilmeden amaçsızca korkuyorum sonumuz geldiğini bilmekten seneye hangi sehirlerde olacağimizi düşünmekten..Ne hallerde olacağımızdan yada mesela caddede herhangi bir kafede karşılaşmaktan çok korkuyorum ne diyeceğiz ki birbirimize merhabalaşacak mıyız? Yoksa tanımayan iki birey gibi mi davranacağız ?
Bu sorular var ya bu sorular beni o kadar çok yoruyor ki her defasında ağlıyorum canımı yakıyorlar istemsizce..
Mesela elim değse ismine ve telefondan arasam seni "Pardon kimdiniz ?Tanımıyorum sizi kimi aradınız?" dediğini düsünmek ! İşte bu benim düsünebilme yeteneğimi bile yitirtiyor bana...
Canım demeyeceğim artık dedikçe yanıyor dedikçe acıyor işte kalbim...
