Σαν ταινια φαντασιας

Κεφάλαιο 17

*και εδώ εχουμε end of flashback*

Έχω κλεισει ραντεβου με τον γιατρο..Ο πονος ειναι αφορητος πλεον..
Το ενδεχόμενο να έχω μείνει έγκυος απο κάποιον ποσο μαλλον απο τον Βαγγέλη οταν είχα μεθύσει,με τρομάζει..

Μπαινω στο ιατρειο..Ηταν λιγα ατομα,γεγονος που με ανακούφισε γιατί δεν είχα σκοπο να περασω ολόκληρη την μέρα μου περιμένοντας..Εξάλλου πως θα το δικαιολογούσα;Κανεις δεννξερει τίποτα..Ουτε για τον πόνο,ουτε για το παιδι*που υπάρχει πιθανότητα να υπάρχει *,ουτε για τον γιατρό...

Μετα απο δέκα λεπτα αναμονής,ακούω τον γιατρό να φωνάζει το επίθετο μου για να μπω μέσα..Λοιπον σειρα μου..Πρεπει να φανω ψύχραιμη..Μπορεί να είναι ενα απλό κρύωμα..Με αυτές τις σκέψεις μπαίνω μεσα...

Ο γιατρός αρχίζει και με εξετάζει στο μέρος που ποναω*κοιλιά*..Τον βλέπω προβληματισμενο και ανησυχω..Με ξανάεξεταζει και με κοιτάει με ενα βλέμμα που ουτε εγώ η ίδια δεν μπορω να καταλάβω τι ακριβως θελει να μου πει...

"Περιμεντε για λίγο εξω και θα σας ξαναφωναξω να μπείτε σε μερικά λεπτα.."ακούω την βαριά φωνή αυτό του άντρα μου που εχει προκαλέσει αγωνία..

"Αμ ναι φυσικά.."λέω με την τρεμουλιαστη φωνη μου.

.
.
.
Μετα απο μερικά λεπτα,όντως ξαναμπηκα μέσα..

"Εμ Ελιζα ποσό χρονων είσαι?"

"Μπαίνω στα δεκαεπτά..Γιατί ρωτάτε?"

"Δεν θέλω να πανικοβληθεις..Θέλω Να είσαι ψυχραιμη..Ή Ελπίδα πέθαινει παντα τελευταία να ξέρεις.."

"Μπορείτε να μου πείτε τι στον διάολο έχω??"..Θεέ.. πρωτη φορά μιλάω έτσι σε καποιον μεγαλυτερο,ποσο μαλλον ενα γιατρο,αλλά μέσα μου καίγομαι να μάθω τι συμβαίνει...

"Λυπάμαι που στο ανακοινωνω,αλλά εχεις καρκίνο.."

Αυτές οι λέξεις με διέλυσαν ολοσχερώς ..
Αυτά τα λογια με χτύπησαν σαν μαχαίρι στην καρδιά..