Üniversite sınav sonucum beklediğimin altında geldiği için tercihlere hiç düşünmediğim okulları ve bölümleri eklemiştik. Hayallerimden çok uzaklaşmadan. Gerçi artık hayalim yoktu. Ayrılmak istediğimde ağlayan aylar içerisinde barışma mesajları atan çocuk benim artık aklımda bitirdiğime inanmıştı. Bitirmemiştim tabiki ama o öyle bilmeliydi. Dönmemeliydim. Ben üniversiteyi kazanmıştım o ise hayatına yeni birini almıştı. Sosyal medyada fotoğraflar, mesajlar. Buram buram aşk. Siz öyle sanın..
Üniversiteyi kazanmıştım ama dediğim gibi hiç aklımda olmayan bir yerdi. Okul kötü değildi. En yakın arkadaşlarım artık yanımda değildi. Bölümümden kaynaklı sınıfımda kendim gibi biri yoktu. Görememiştim diyelim. Kendim gibi derken ben nasılım? Yazmayı çok severim. Hiçbir yazımın sonunu getiremedim gerçi sanırım bu konuda biraz korkağım. Felsefeyi, mitolojiyi, sanatın her dalını çok severim. E çoğu kişi sever. Ama bizim sınıf sevmez. Bölümümden kaynaklı 30 küsür kişilik sınıfta 8 kız var. Evet 8 kız. Hayır mühendislik okumuyorum.. Okulu sevmiyordum, arkadaşım yoktu, dersler bana göre değildi. Ve ben eskiyi özlüyordum. Beni en çok acıtan birini özlediğiniz anda onun hayatının sizsiz harika olduğunu görmek. Siz yoksunuz ve o çok mutlu. Siz perişansınız ve o aşık. Zaman. Her şeyin ilacın değil. Her şeyi bozan zaman. Zamanlama. Başıma gelen en kötü şey. Neden mi? Anlatayım..
e
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zaman Kargaşası
Literatura FemininaGüçlü bedenin arkasında saklanan zayıflığı gece yastıkları ıslatarak yansıtanlardan biriyim. Yazmak iyi hissettiriyordu, ben de yazdım. Kelimeler, bırakın size dokunsunlar. Kendinizi verin. Çünkü hepiniz bu hikayede geçenleri yaşadınız. Kimi şanslıl...
