Evden içeriye girdiğinde karısı ev işleriyle uğraşıyor, iki yaşındaki kızı da yerde, bebeğiyle oynuyormuş. Karısının elinden tutup masa başına götürmüş. Dalgıç, gözlerinin içi gülerken, kesenin ağzını açıp, içindeki inciyi karısının avucuna yuvarlamış. Karısı hayretle avucunun içindeki siyah incinin büyülü güzelliğine bakıyormuş. Dalgıç:
- Ben bu değerli inciye bir ad vermek istiyorum. Ona "Siyah Ofre" diyelim mi?.
dediğinde karısı, inciden gözlerini ayırmadan:
- Güzel bir ad. diye mırıldanmış.
Karı koca çok düşünmüşler. Satıldığında yaşamlarını değiştirecek kadar çok paraları olabilecekken, Siyah Ofre'den ayrılmak istememişler. Onu küçük kızları için yaptırdıkları bir kolyenin tam ortasına yerleştirmişler. Küçük kız büyüyünce babası, kolyeyi ona verirken:
- Siyah Orfe'yi denizden çıkarttığımda satmayıp senin için saklamıştım. Sen de zorda kalmayınca . satma, çocuklarına kalsın. demiş.
Midyenin bilmeden ürettiği bu değerli taş, uzun yıllar genç kızın boynunu süslemiş. Ondan çocuklarına, çocuklarından torunlarına geçerek ölümsüzleşmiş...
