Twilight: Bella en Jacob *On Hold*

hoofdstuk 5

Jacob p.o.v

ik hoor dat bella wat schreeuwt maar wat precies wee ik niet. ik draai me een beetje om 

'wat?!' schreeuw ik en ineens slipt de band van mijn motor. ik schrik en probeer controle te houden maar dat lukt niet. de motor kantelt en ik val op de grond, dan hoor ik ineens een keiharde schreeuw van bella. ik heb een paar schrammen maar dat is al snel weg en vlug ren ik naar bella die tegen de voor ruit van een auto aan ligt. ik buig over bella heen en voel aan haar hartslag. hij is heel erg zwak dan stapt de bestuurder uit. ik kijk hem aan en mijn mond valt open.

'ed-w-ward?' stamel ik als ik zie dat edward en alice uit de mercedes stappen.

'jacob, het is jou schuld dat ze dood gaat!' schreeuwt alice boos en ze stapt op bella af om haar van de motorkap te tillen. ik wil haar hard aan de kant duwen, maar ze stapt heel snel naar links zodat mijn arm langs haar vliegt.

'jacob, ga bij bella weg. ik regel dit wel' zegt edward abnormaal rustig en hij duwt me zachtjes aan de kant

'nee, jij blijft al helemaal van haar af!' schreeuw ik woedend en ik wil weer naar bella toe stappen als alice me een harde duw geeft.

'je kunt niets meer doen, ze gaat dood. nu is de keuzen aan jou wil je dat ze blijft leven of wil je dat ze dood gaat?' zegt alice boos terwijl ze me van bella weg houdt.

'wat willen jullie een vampier van haar maken?' vraag ik al wat rustiger en ik kijk verbaast naar alice.

'ja, maar dan zal het moeilijk voor julllie zijn om bij elkaar te blijven' zegt ze en kijkt me vragend aan

'en wat wil je, haar dood laten gaan en haar nooit meer zien of haar laten leven?' vraagt ze nog een keer.

ik denk diep na en kom tot een besluit

'verander haar maar' zeg ik terwijl ik een stukje bij bella vandaan loop 

'ik wil wel bij haar blijven' zeg ik als ik zie hoe edward zich over bella buigt en haar overal bijt. ik slik even en draai mijn hoofd weg.

Bella p.o.v

alles werd zwart. ik voelde helemaal niets meer tot ineens iets branderigs over heel mijn lichaam verspreiden. ik stond in brand bedacht ik me ineens. ik probeerde mijn ogen open te krijgen zodat ik het kon blussen, maar het ging niet. ik raakte in paniek. het bleef maar branden en het ging steeds meer pijn doen. ik kon er niet meer tegen, maar het bleef maar door gaan. ineens hoorde ik een ademhaling naast me en een klopend hart. hoe kan ik dat ineens horen. het verbaasde me en ik ging maar secondes tellen, het vuur in me negerend. ineens voelde ik, na wat leek 5 jaar, het vuur afnemen en plotseling als het gekomen was was het weg. ik probeerde mijn ogen open te doen en dit keer lukte het.