LIKE A FLOWER ( Suho ve Chorong)

5.Bölüm

Sabah yine hastanenin dinlenme odasında gözlerimi açmıştım. Dün gece hiçbir şey , içmediğim halde başımda inanılmaz bir ağrı vardı. Kalkıp su ıtıcıyı açtım ve çekmecedeki kahve paketlerinden biri bardağıma doldurdum. Kahvemi yaptıktan sonra önce koklayıp bir yudum aldım, tabiki yine kapı benim için çalınmaya başlamıştı.

"Geliyorum." diyerek bir yudum daha alıp kahvemle vedalaştım.

Acildeki perdeyi açtığımda , karşımda 20li yaşlarda bir genç kız oturuyordu. Yüzünde birkaç yara izi vardı ve ellerini yumruk şeklinde sıkıca sıkmıştı. Bir sandalyeyi çekip karşısına oturup göz teması kurmaya çalıştım. Kız her seferinde bana düşmanca bir bakış attıktan sonra göz temasını kesiyordu.

" Yardımcı olabilir miyim?"

"Sanmıyorum. Siz erkekler karşılık almadan hiçbir şey yapmazsınız."

" Ama beni tanımıyorsunuz henüz. "

"Tanımak gibi bir isteğim de yok zaten."

Yüzümü buruşturup bu tripli cevaplara ne demem gerektiğini düşündüm.

"Neden buradasınız?"

" Çünkü bir ormanın başında bu şekilde bulundum." diyerek kollarını açıp üstünü gösterdi.

Hemşireye döndüm, benim "Cinsel taciz" vakalarına hassasiyetimi bildiği için neden döndüğümü anlamıştı.  Kafasını onaylayarak salladı.

" Peki ne yapmak istersiniz?"

" Beni anlayacak birini bulmak." dedi. Bunu söylerken gözlerindeki düşmanca bakış yumuşadı ve ağlamaya başladı.

Hemşireye tekrar döndüm " Birkaç gün bizimle kalsın."

Sandalyeden kalktığımda kız arkamdan seslendi " Ben,hamile kalmam değil mi?"

Kıza dönüp, samimi bir şekilde gülümsedim.

" Olmaman için tüm tedbirleri alacağız."

Tekrar dinlenme odasına girip soğumuş kahveme baktım ama yeni koyulmuş kadar sıcaktı. Elime aldığımda arkasında bir post-it vardı

" Öğle yemeğini birlikte mi yesek?

-İlk Aşkın."

Gülümseyerek kahveden bir yudum aldım. Öğle arası yemekhanenin başında "İlk Aşkım"ı beklemeye başladım.

Chorong beni uzaktan görünce gülümsedi ve koşmaya başladı, yaklaştı yaklaştı ve boynuma sarıldı.

" Sabahtan beri bu anı bekliyorum.  O kadar yoğundum ki."

" Herkes bize bakıyor, Doktor Park."

Hemen geri çekilip etrafına bakındı.

"Hadi bir şeyler yiyelim. "

" Yemekhanede rendavu?"

" Dışarıda yapan yok malesef."

" Bak sen.."

Gülümsedi.  Öğle yemeğini yerken ona bugünkü hastayla ilgilenip ilgilenemeyeceğini sordum.  Önce bir tereddüt ederek ;