maths teacher // hood

two

"Sonra bu sayıyı karşıya yolla ve denklemi çöz." Mükemmel dudaklarından çıkan emri uygulamak için kalemi elime aldım ve dediklerini yaptım.

"Aferin Anissa, bugünlük bu kadar yeterli, yarın devam ederiz." Gülümseyerek kalemlerimi ve defterimi çantama koydum. "Aslında sandığım gibi matematiği anlamayan biri değilmişsin, sadece okulda anlamadığını varsayıyorum." Mahcup bir şekilde kafamı eğdim ve ellerimle oynamaya başladım.

"Aslında sorunu ben de bilmiyorum efendim." Bay Hood dudağını ısırıp kaşlarını kaldırdı. Tanrım bunu yapmayı kesmezse üzerine atlayacaktım.

"Yanlış anlamazsanız bir şey soracağım." Dedim cılız bir sesle. Kafasıyla beni onayladı. "5 Seconds of Summer'a ne oldu?" Bay Hood gözlerini büyüttü. Dudaklarını yaladıktan sonra gülümsedi. "Ne olur okulda bunu bilen tek kişi olduğunu söyle." Tebessüm ettim "Büyük ihtimalle sadece benimdir." O coverları bulabilmek için üstün stalk gücümü kullanmıştım eminim benden başkası bilmiyordur.

Elini saçlarından geçirdi "Aslında Michael piçine o videoları silmesini söylemiştim." Sonra küfür ettiğini fark etti ve özür diledi. "Gayet güzel bir gurupmuş bence." Bay Hood dudaklarını büzüp alaycı yüz ifadesini takındı ve bunu yapması suratını yalama isteğimi arttırdı.

Sakin ol kızım sakin ol.

"Aslında fena değildik." Hepinizin feci derecede yakışıklı olmasını bir kenara bırakıyorum ve yaptığınız müziğe da baktığım zaman gerçekten de iyi olduğunuzu düşünüyorum. "Peki ne oldu?" dudağını sarkıttı, adam bütün mimiklerine dudaklarını katıyordu. Şuan dinimi değiştirip Hoodizm yapabilirdim.

"Sadece birkaç yerde çaldık sonra bir menajer bulduk ama bize pek bir şey vaat etmedi. Bir keresinde bir grupla ufak bir tura bile çıkmıştık ama asla parlayamadık işte. Hiç yayınlamadığımız birkaç sütüdyo kayıdı şarkımız bile var, istersen dinletebilirim." Gözlerimi kocaman açtım ve onaylayan bir şekilde kafamı salladım.

Ciddi olamazdı, nasıl parlamazlardı. "Birkaç tane Sydney çocuğu nasıl ünlü olabilirdi ki zaten?" bu kadar ümitsiz olması biraz canımı acıtmıştı. Suratı düşmüştü zaten üzüldüğü belli oluyordu. "Gurup nasıl dağıldı peki, nasıl vazgeçtiniz."

Omuz silkti "Sürekli para harcamamız gerekiyordu, yatırım yapmamız gerekiyordu ama hepsi sonuçsuz kalıyordu. Biz de bıraktık. İlk ben bıraktım çünkü gurup için okulumuzu bırakmıştık ve bu gurup da bize bir şey vaat etmiyordu. Matematikten nefret etmeme rağmen matematik öğretmeni oldum."

Bir yandan guruplarının parlamasını çok isterdim ama eğer parlasalardı ben bu adama sadece hayran olabilirdim. Asla öğretmenim olamazdı ve hep ulaşılmaz olurdu, oh gerçi şuan da ulaşılmaz.

"Ben bırakınca üç kişi yürümeyeceğini anladılar, hiçbirimiz bırakmak istemiyorduk ama mecburduk, hepimiz okula geri döndük ve sefil hayatlarımızı yaşamaya devam ettik." Elindeki kalemle oynamayı sürdürüyordu. Bir an gülümsediğini gördüm. "Aslında müzik beni o sefalette değilmişim gibi hissettiriyordu. Sanki beni o anlık hayranlarımın karşısında şarkı söylüyormuşum gibi hissettiriyordu. O küçük kasabanın dışında bir şeyler yapabilirmişim gibi... bilirsin işte ailemin benimle gurur duymasını sağlayan birkaç sebep."

Konuyu kapatmam gerektiğini anladım. Eski konuları açarak onu üzmüştüm. "Özür dilerim bu konuyu hiç açmamalıydım." Elini elimin üzerine koydu ve kalbimin yerinden çıkmasını sağladı. Emin olun yerinden çıkmıştı. "Hayır, teşekkür ederim. Arada bu konuları bilen biriyle konuşmak iyi geliyor. Gerçi uzun süredir bu konu üzerine konuşmadım." Elim titremeye başlamıştı. Elinden yayılan ısı elimi ısıtmaya yetmiyordu çünkü heyecandan buz gibi olmuştu.