"Asan ako?" Tila nawawala kong tanong.
Where am I? I honestly don't know. Wala akong makita.
"Ang dilim! Bakit ang dilim??" Natatakot kong sabi.
Hindi ako mkagalaw dahil sa wala akong makita kundi puro kadiliman. I almost give up, until I felt a warm arms wrapping around me. I looked up at biglang nawala ang kadiliman at napalitan ng liwanag and only to find out that it was her hugging me. God I miss her hug. I miss her voice, her smile. I miss her.
"Mom!!" hagulgol kong sabi sabay yakap sa kanya.
Naramdaman ko ang pag hagod nya sa likod dahilan para mas lalo akong umiyak.
"Shhh. Tahan na baby ko. Wag ka na umiyak. Andito lang si Mommy mo. I told you lagi ako sa tabi mo remember. Tahan ka na. Mahal kita anak."
Walang salitang ibig lumabas sa bibig ko. I want to savour our moments together. I want to feel her love and comfort once again.
Itinayo ako ni Mommy at itinaas nya ang mukha ko na para bang tinitignan nyang mabuti ang mukha ko nang may pag aalala.
"Baby, Oras na."
At saka niya ako tinalikuran at naglakad palayo sa akin. Hinabol ko siys ng hinabol pero hindi ko siya naabutan dahil biglang napunta ako sa lugar kung saan ako naroon kanina.
Sa dilim.
"Mooooooom!" napabangon ako sa pagkakahiga ko sa sahig.
Panaginip lang pla. Inayos ko ang upo ko pero biglang nag echo sa utak ko yung last words na sinabi ni Mommy sa panaginip ko.
"Baby, Oras na."
"Baby, Oras na."
"Baby, Oras na."
Naguguluhan kong iniling ang ulo ko.
"Ano ba gusto mong iparating sa akin mom?" I laid my head on the sofa. I stayed there for almost an hour hanggang sa mapagdesisyonan kong lumabas at mag lakad lakad.
Nang makarating ako sa isang park ay agad kong tinungo ang upuan doon at umupo ako. Gusto ko dito tahimik, mapuno, fresh ang hangin na malalanghap mo, peaceful.
Habang nagmumuni muni ako hindi ko namalayang may babae na palang nakalapit sa akin.
With a smile on her face she greet me
"Hi. Ako nga pala si Joy." At inilahad niya ang kamay niya sa akin.
"Oh. Ha...hi! I...I'm Love" at inabot ko ang kamay niya.
She sweetly smile at me.
"Nag iisa ka? Would you mind if I invite you sa gawain namin?" she ask.
Tinignan ko yung tinutukoy niya. And I saw a group of young people. Mukhang nag uusap usap sila. A meeting??
"Sorry pero wala akong panahon. Kelangan ko ng umalis" I coldly respond.
"You seemed to be lost." napatigil ako sa sinabi niya.
"Huh?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.
Alam kong may laman ang mga salita niya.
Am I really lost?
