"Huh? What are you talking about. I'm not lost. Alam ko saan ako pupunta. Alam ko ang daan pauwi." Nakaharap na ako sa kanya.
"I know na alam mo kung ano ang sinasabi ko. I can feel it. You're lost. At alam kong gusto mong mahanap ang way pabalik." Nakangiting sabi niya.
"He loves you. God loves you." Sinabi niya pagkatapos ay umalis na para pumunta sa kinaroroonan ng mga kabataan.
May kung anong kirot akong naramdaman sa puso ko. I don't know kung totoo pero I suddenly feel so loved after nyang sinabi yon. I wante to cry at that moment. But then, reality hit me.
If He trully loves me bakit ganto ang nangyayari sa buhay ko?
bumalik ako sa bahay at dumiretso ako sa kusina para kumuha ng alak at baso.
"God loves me huh?? Pathetic." Sabay lagok ng alak.
If God really loves me bakit ako iniwan ng Daddy ko?
If God loves me bakit iniwan ako ng Mommy ko?
If God loves me bakit ganto ang nangyayari sa buhay ko?
If God loves me bakit puro sakit ang nararamadaman ko?
And if God trully loves me.......
Bakit pakiramdam ko I am so unloved??
Nagulat ako ng mapansin ko kung saan ako dinala ng mga paa ko. Andito ako sa park where Joy told me that there's someone who loves me daw. And that is God. Her God....
Naupo ako at dinamdam ang kapayapaang namamayani sa kapaligiran.
"Alam mo ba may isang bata at isang puno na magkaibigan." Kwento niya ngunit hindi ko idinilat ang mata at hinayaan lang siyang magsalita.
"Habang naglalaro yung bata at yung puno. Nakaramdam ng gutom ang bata at sinabi niya sa puno, "kaibigang puno saglit lang nagugutom na ksi ako ee." Tapos sagot ng puno "ganon ba kaibigan? osige kumuha ka ng bunga ko para iyong kainin." Ganon nga yung ginawa ng bata. Hanggang sa nbusog siya. Nagpatuloy sila sa paglalaro hanggang sa tinawag na yung bata, "kaibigang puno sige ahh tinatawag na ako ng inay ko ee." "ganon ba kaibigan osige kaibigan mag iingat ka. Bumalik ka para makapaglaro uli tayo." At nag paalam na ang bata."
Tinignan ko yung malaking puno dto sa park.
Pagpapatuloy niya, "Ngunit hindi nagawang makabalik ng bata. Makalipas ang ilang taon ay nagbalik siya. Masaya siyang sinalubong ng kaibigan nyang puno. "Kaibigan kamusta ka na. Halika at maglaro tayo!" Anyaya ng puno sa kaibigan niya. Sumagot ang kaibigang bata "pasensya ka na kaibigang puno kailangan kong mag aral pero hindi ako mkahanap ng lugar na tahimik at malilim kung saan pwd ako magbasa" dahil sa kagustuhan ng puno na makasama ang kaibigan ay sinabi niya, "ganon ba kaibigan. Osige dito ka na lang sa lilim ko manatili at mag aral. Malamig dito at payapa." At gayon nga ang gnawa ng bata. Nanatili siya sa lilim ng puno at nag aral hanggang sa nagpaalam na muli siya. "Kaibigan mauna na ako kailangan ko pa ksing maghanda ss pag pasok ko sa paaralan." "Ganon ba kaibigan. Osige paalam kaibigan. Balik ka ulit ahh pra mkapaglaro muli tayo." At umalis na nga ang bata.
-----
