AlltheseSelectie

Hoofdstuk 6

Samen met Bo loop ik de eetzaal binnen. We hebben een gesprek over hoe we allebei ooit eens in een rivier zijn gevallen. Per toeval heeft Bo dit ooit ook eens meegemaakt, al is ze een B, ze is ooit eens in een rivier gevallen met haar mooiste parelwitte jurkje. We namen plaats op dezelfde stoelen als we gisteren zaten en uiteindelijk ging iedereen ook gewoon op dezelfde plaatsen zitten. Maar er misten 3 mensen. Guus, Inge en Lente waren niet aanwezig. Ze zullen vast te laat zijn. De koninklijke familie kwam binnen en het hele reverence gedoe ging ook weer opnieuw. Ik genoot van het uitgebreid ontbijt en had best leuke gesprekken met mijn Bo. Wanneer ik naar huis wordt gestuurd zal ik waarschijnlijk het praten met Bo missen. Maar ze kan het ook best vinden met Nuala dus van Bo krijg ik vast geen brieven.

'Ik wil jullie allemaal iets mededelen.' Zegt Kaj. 'Zoals jullie wel al hebben gezien zijn er 3 kandidaten te kort. Zij zijn gisterenavond nog vertrokken naar huis want ze zijn zeg maar niet mijn type, als jullie begrijpen wat ik bedoel.' Hij knipoogt en gaat weer door met eten. Dat er nu al kandidaten zijn afgevallen overvalt me. Ik dacht dat we hier wel weken lang gingen zijn maar dat had ik dus totaal fout. Guus was wel meer een apart type en ik heb gehoord van Bo dat Lente al op het punt stond om te trouwen waar niemand van af wist. Daar heeft Kaj inderdaad niets aan. Waarom Inge weg is zal ik wel niet begrijpen. Ze was best een aardig meisje en probeerde alles goed te doen. Hmm, misschien wel iets te goed want ze slijmde inderdaad wel. 

Na het eten worden we verwacht in de Kandidatenkamer waar alle kandidaten altijd mogen rondhangen. We nemen plaats op de rij stoelen die voor ons is neer gezet. Tena komt de zaal binnen en gaat voor ons staan.

'Goedemorgen dames en heren. Omdat jullie nog maar met 17 over blijven heb je meer kans om je toekomst te starten met Kaj. Natuurlijk zal dat nog maanden lang duren maar we beginnen alvast met kijken of je ook wel de titel als 'konging' of 'koningin' kan dragen. Dus gaan we jullie op iets testen.' 

Er ging een geroezemoes van onrust door de zaal heen. Iedereen was overdonderd wat ons te wachten staat. Al weten we niet wat we moeten doen. Ik hoop niet dat we mensen straffen moeten geven en naar de kerker sturen want dat is wel het laatste wat ik echt niet kan doen in mijn leven. Mensen laten lijden zonder je er iets kan aan helpen of zelf de boosdoener bent. Zoiets kan en zal ik nooit doen in mijn hele leven. Al word ik de koning, wat toch niet gebeurd, zal ik niemand straffen of laten lijden. Iedereen is een mens van vlees en bloed net als ik.

'Donderdag komen er gasten. Gasten uit Griekenland die een band met Zalea willen sluiten. Dit is dus zeer belangrijk voor ons land om bondgenoten te hebben anders kan ons land even goed verdrinken.' Vertelt Tena. 'Ik verwacht dat jullie zich zeer beleefd en net gaan gedragen. Als je dat niet kan word je direct naar huis gestuurd.'

We zijn vandaag Dinsdag dus maar dat laatste wat Tena zei klopt niet. Alleen de prins kan je naar huis sturen en niemand anders heeft daar zijn zeggen voor. Dus ik zal al geen moeite moeten doen om me onbeleefd te moeten gedragen want ik word toch niet naar huis gestuurd. Ik zal het echt persoonlijk moeten doen bij Kaj. Maar wat hij echt irriterend vindt weet ik niet.

'Jullie krijgen vanmiddag allemaal een handleiding over de rechten en regels als een gast in het paleis aanwezig is.' Alsof mensen ontvangen echt een handleiding is. Kan je die handleidingen dan ook kopen bij de Ikea van een "Koninklijke stoel" ofzo.

'Morgen na het ontbijt verwacht ik jullie hier dan weer opnieuw om te zien of het jullie echt lukt om zich aan de regels te houden. Dit was alles wat ik jullie te zeggen had. Zijn er nog vragen?' Iedereen keek elkaar aan maar niemand had nog wat te zeggen. Tena verliet de Kandidatenkamer en wij bleven er nog. Iedereen was verdiept in gesprekken en ik zocht Bo om haar ook te spreken. Maar ze was al bezig met Nuala en verlieten samen de zaal. Ik zag Dyann voor zich uit staren en liep naar haar toe.

'Hoi Dyann.'

'O, hey Roy.' Zei Dyann opgeschrokken uit haar gedachtes. 'Wat brengt je hier tot bij mij?' Ze lachte om haar hoge, tuttige stem die ze expres had opgezet en ik gniffelde met haar mee. 

'Eigenlijk niet. Het leek me gewoon leuk om met je te praten want aan je grappen te horen ben je best een humoristisch persoon.'

'Dat hoor ik wel vaker, ja. Maar ik zeg gewoon altijd direct wat er in me opkomt, het is niet altijd grappig hoor. Soms schrikken mensen van me dat ik ook nog serieus kan praten.' 

'Oh, jou wil ik dan wel eens serieus zien.' Lachte ik.

'Wie weet.'

Ik nam afscheid van Dyann en keerde terug naar mijn kamer. Mijn dienstjongens waren eens niet op mijn kamer. Ik nam gebruik van de gelegenheid en liep naar het balkon toe die aan mijn kamer was gelinkt. Het deed me goed om de wind in mijn haren laten waaien en de buitenlucht te ruiken. Wat heb ik de geur van bomen en de natuur gemist. Al sinds ik in het paleis kwam heb ik de kans niet gekregen om nog naar buiten te gaan. Maar het is ons ook ten strengste verboden om naar buiten te gaan. Wat wel jammer is want vanuit mijn balkon heb ik een mooi uitzicht op de koninklijke tuin. Je ziet honderden verschillende bloemenbedden en hangende takken van bomen die het plaatje af maken. Als ik dit moment kon vast leggen had ik dat gedaan. Ik heb wel eens gehoord over een of ander toestel dat foto's maakt zodat je het eeuwig terug kan zien. Volgens mij heet het een 'fototoestel'. Maar ik heb er nog nooit een gezien door de arme buurt waar ik woon. Ook zal ik er nooit een veroorloven want de prijs van een fototoestel is nog niet eens het bedrag van het geld wat mijn familie in een paar maanden samen bijeen krijgt. Toch staat het op mijn verlanglijstje. Mijn ogen vallen op een gedaante in de tuin. Er zit een jongen op een bank rond zich heen te kijken. Ik zie niet goed wie het is maar de jongen merkt me wel op en steekt zijn hand naar me op. Om beleefd te zijn zwaai ik terug. Hij staat op en op de manier dat hij loopt zie ik dat het Kaj is. Nu is het me weer overkomen. Voor de 2e keer wist ik niet dat het Kaj is en heb ik naar hem zitten kijken alsof ik een stalker ben. Waarom doe ik dit steeds. Ik moet echt gaan opletten hoor, wat moet hij nu wel niet van me denken. Wacht, ik zit nu ook alweer te twijfelen over wat Kaj van me vindt. Waarom zou ik dat doen? Hij is misschien niet zo arrogant als ik dacht maar hij is ook niet de leukste. Kaj was verdwenen uit de tuin en ik liep weer mijn kamer in.