AlltheseSelectie

Hoofdtuk 14

Ik wordt wakker door het zonlicht dat in mijn kamer schijnt. Om mijn ogen te beschermen tegen het felle licht begraaf ik mijn gezicht in mijn kussen. Wanneer mijn ogen gewend raken aan het vroege zonlicht ga ik op mijn rug liggen en staar naar het plafond. Wat is er gisteren ook al weer gebeurd? Ik probeer alles op een rijtje te zetten en al snel kwamen de herinneringen terug. Ik heb gedanst met Kaj. En niet zomaar dansen, slowen. Hand in hand. Mijn ogen gaan wijd open wanneer ik het heldere beeld van een beeldschone Kaj voor me zie. Het beeld dat ik zo graag wilde vastleggen door alleen maar met mijn ogen te knipperen. Gelukkig kan ik veel herinneringen goed bovenhalen want dit beeld zou ik voor geen een feestmaal willen ruilen. Ik sla mijn handen op mijn gezicht wanneer ik mezelf voel blozen. Ook al is er niemand in mijn kamer, ik verberg mijn opkomende rode gezicht in mijn handen en draai me weer op mijn buik zodat ik mezelf verstop in het hoofdkussen.

Een paar minuten later klopt er iemand op de deur en hoor ik de stem van een van mijn dienstjongens.

-"Mogen we binnen komen, Roy?"

-"Ja hoor!" Roep ik vanuit mijn kussen. Ik hoor de deur open gaan en 2 paar benen mijn kamer binnen lopen.

-"Opstaan Roy! Je moet ons nog alles vertellen over gisteravond!" Zegt Dylano enthousiast.

-"Over 5 minuten kan ik dat ook." Zeg ik met een geeuw die mijn mond ontsnapt. "Of 10 minuten."

-"Daar komt helemaal niets van! Nu!" 2 handen reiken naar het eind van mijn dekbed en voordat ik wat kan zeggen wordt mijn warme schild van mijn bed getrokken en krul ik mezelf op in een bolletje om mezelf warm te houden. "Neeee" zeg ik slaperig als een klein kind.

-"Jaa." Reageert Olaf, nu een beetje geërgerd. "Als je het nu niet gauw verteld giet ik een emmer koud water over je heen. Inclusief je nachtkleding en beddenlakens die we niet zullen laten drogen. Dat wordt vannacht in een vies nat bed slapen dan!" Olaf loopt al richting de badkamer wanneer ik tegenspreek.

-"Oke nee ik ben al wakker zie je!" Ik hef mijn hoofd op maar mijn hoofd voelt zo zwaar dat ik me automatisch weer laat vallen in mijn kussen.

-"Daar ben ik niet zo zeker van." Plaagt Dylano. Ik open mijn ogen nu voor de eerste keer dat ze mijn kamer zijn binnen gelopen en zie ze plagend naar me grinniken.

-"Goedemorgen slaaphoofd." Zegt Olaf.

-"Goedemorgen."

-"Vertel ons nu alsjeblieft wat er is gebeurd!" Zegt Dylano enthousiast. "Danst Prins Kaj zo gracieus zoals iedereen het beweert? Heb je de roomsoezen geproefd? Die zijn gebakken door mijn nicht en zijn altijd overheerlijk."

Ik vind mezelf wegdromen wanneer Dylano vroeg hoe Kaj danst. "Kaj danst inderdaad fantastisch mooi." Zeg ik starend naar een kast die vele meters van mijn bed is verwijderd. "En de roomsoezen waren de lekkerste gebakjes van alle gebakjes."

-"Volgens mij is er meer dan dansen gebeurt, denk je ook niet Dylano?" Zegt Olaf die Dylano een por in zijn zij geeft.

-"Ja er is vast veel meer gebeurd." Zegt Olaf met een veelzeggende stem.

-"O hou op jullie twee, we hebben alleen gedanst en gepraat." Als mijn dienstjongens niet een tweetal meter van me vandaan stonden was ik sowieso weer afgedoold naar het dagdromen over gisteren.

-"Dusss, er is zeker niets meer gebeurd? Ook geen kus?" Zegt Olaf onbeschaamd. Mijn ogen schieten wijd open wanneer het woord 'kus' valt.

-"Ja! Aan je ogen te zien was er duidelijk een kus!"

-"Nee! We hebben alleen gedanst. Echt niets meer." Nu ik wakker genoeg ben om een gesprek te houden rijk ik naar mijn dekbed die nog steeds op de grond is gestrand. Ik gooi het dekbed over mijn hoofd en kijk ze serieus aan. "Ik meen het, er was geen kus." Was het maar zo'n feest. Wacht dat ik dat nu echt? Dacht ik aan Kaj en het woord 'kus' in 1 zin? Ik schrik van mijn eigen gedachtes en probeer ze weg te denken door weer op mijn dienstjongens te richten.