AlltheseSelectie

Hoofdstuk 11

"Hoi." Zegt Kaj wat verlegen.
"Hey, wat brengt je hier?"
Klonk dat gemeen?
"Mijn voeten."
"Hahahaha!" Lach ik om zijn grap.
"Nee ik had gewoon echt nood om je te spreken."
"O wat is er dan?" Ik open mijn deur meer om hem binnen te laten.
"Nou, iemand, een heel lief iemand, vertelde me zojuist iets wat echt heel geheim is en alleen toe te vertrouwen is aan een betrouwbaar persoon." Zegt Kaj wanneer hij mijn kamer in loopt alsof hij dat al 100 keer heeft gedaan. "En dat zat me aan het denken, ben ik wel een betrouwbaar persoon?"
"Als ik eerlijk moet zijn weet ik dat echt niet, ik heb je gisteren nog maar voor het eerst wat beter leren kennen maar dat is natuurlijk ook weer niet zo goed om al direct een mening over je te hebben."
"Ik sta perplex van je antwoord! Erg mooi van je om dat te zeggen."
Ik kon mijn glimlach die tevoorschijn kwam niet weg toveren.
"En als je nou gewoon je gedachtes verteld, wat denk je dan hoe ik zou zijn?" Zegt Kaj die mijn glimlach opving en ook glimlachte.
Hoe in plantsnaam moet ik hier op reageren.
Wat moet ik zeggen.
Ik moet sowieso eerlijk zijn want je gaat niet liegen tegen een lief persoon.
Wacht, ik noemde hem zojuist lief in mijn gedachtes.
Dit vertel ik niet.
"Ik denk..."
WAT MOET IK ZEGGEN.
Kaj kijkt me nog steeds met die glimlach aan, alsof hij ervan geniet om me zo te zien lijden in mijn eigen gedachtes hoe ik hem moet omschrijven.
"Ik denk dat je wel betrouwbaar bent hoor. Want als je dat niet was had je sowieso niet jezelf die vraag gesteld en was je ook niet naar mij gekomen om het te vragen."
Zo dat was er snel uit.
"Je hebt gelijk denk ik. Echt lief van je trouwens dat je al direct zo over me denkt." Zegt hij nog steeds glimlachend.
Ik antwoordt met een (alweer) glimlach en kijk naar de grond.
Mooie grond.
Is dat nou een thee vlek?
Zal ik maar aan mijn dienstjongens vertellen.
Opeens staat Kaj een grote stap dichter bij me, ik mis heel wat wanneer ik naar een vlek thee kijk blijkbaar.
"Dus jij zou me ook direct vertrouwen als je wat geheim moest vertellen?"
Zonder nadenken zei ik "Ja."
Hij zegt niets.
Niets.
ZEG WAT MENS.
"Ik moet maar eens gaan, het is laat."
Zeg dat niet.
"O jammer."
Zei ik dat nou echt.
"Jammer? Wil je dat ik blijf?"
Ja.
"O nee hoor, jij kiest wat je doet natuurlijk. Ik versprak me vast."
"Hmm, jammer."
Jammer.
Hij zei jammer.
Jammer voor wat.
Bedoeld hij jammer voor dat ik ontkende dat ik liever heb dat hij hier is.
Betekent dat dat ik zojuist loog tegen Kaj?
Ik voel me nu al schuldig.
Bijna zo schuldig dat ik het hem wil vertellen.
Bijna.
Kaj staat al bij de deur als ik op kijk. "Dag Roy."
"Dag Kaj."
Ik kijk hem teleurgesteld na wanneer hij de deur dicht doet.
Wel gek dat hij alleen hiervoor naar mijn kamer kwam. Maar ah, als ik hem maar heb geholpen met zijn gedachtes. Of wat dan ook hem dwars zat.
Alsnog ben ik blij dat hij naar me toe kwam.
Dit is al de 2e keer dat hij onverwachts naar mijn kamer komt.
Ik ontken het niet dat ik het niet leuk vind. Kaj's gezelschap is echt leuk!

Ik had nog steeds geen zin in Griekse woorden dus ging ik een luchtje scheppen op mijn balkon. Dat zal me sowieso wel wat afleiden van Griekse stommiteiten.
Het is alweer een erg zonnige en warme dag, de wind waait ook net goed om het een perfect plaatje te laten maken. De bomen uit het bos dat het paleis omringt waaien rustig mee en hier en daar zie je een vogel vliegen. Dit zijn het soort momenten waar ik wel uren van kan genieten. Geen mens die je komt storen, alleen de geluiden van de natuur.
Zouden Grieken van de natuur houden?
Ik haal het Griekse informatie boekje en blader erin. Blijkbaar heeft Griekenland ontzettend veel natuur, zou ik dit niet kunnen verwerken in het Griekse project? Ik zou het echt niet weten.
Er wordt op mijn deur geklopt.
Stiekem hoop ik dat het Kaj is die wat vergeten te vertellen is. Ik ren naar de deur en daar staat Dyann. 
"Dyann? Wat doe jij hier?"
"Sorry als ik je stoor! Maar ik wil je wat vragen."
"Zeg maar."
"Is het slim van me om iemand direct te vertrouwen als ik nog nooit een diep gesprek heb gehad met diegene en een groot geheim vertel?"
"Als diegene je al direct een goed gevoel gaf van vertrouwen kan het volgens mij wel. Maar het is riskant."
Dit is nu al de 2e persoon die me iets vraagt over vertrouwen en dingen.
Wat is dit.
"Maar hoezo vraag je dit aan mij?" Vraag ik.
"Goeie vraag, dat weet ik eigenlijk zelf amper. Je leek me gewoon zo'n lieve kerel en jij bent de eerste waarmee Kaj een afspraakje had van de Selectie-Kandidaten dus bij hem ben je vast ook erg snel toevertrouwt."
Hoe moet ik hier op reageren.
"Ik wist niet dat er zo over me gedacht werd."
"Je moest eens weten, ze roddelen allemaal om je heen."
Wat.
"Wacht serieus? Wat dan precies?"
"Nou niet zo veel ergs hoor, alleen die jaloerse typetjes zijn gewoon jaloers en zeggen jaloerse dingen dus daar hoef je je geen zorgen om te maken."
Zijn er nog dingen waar ik niets van weet die gebeuren achter mijn rug.
"Nou bedankt voor het eerlijke antwoorden Roy! Ik snap waarom Kaj zo graag met je om gaat."
Is dat zo?
"Haha dat denk ik niet hoor."
"Echt wel! Let er maar eens op dan."
"O oke zal ik doen. Denk ik."
"Dag Roy, zullen we snel nog eens praten?" Zegt Dyann vrolijk.
"Ja lijkt me leuk! Dag Dyann."
Ik sluit de deur wanneer Dyann wegloopt. Dyann vind ik op zich wel leuk, praten zou ik zeker weten fijn vinden met haar.
Nu moet ik voor de duizendste keer weer naar dat Grieks rotboekje kijken om dat rotproject te beginnen.