...

57 7 0
                                    

Kendi acımı yasayamadan Polisler karakola götürmüşlerdi 18 yaşıma basmadığım için birine teslim edilmek zorundaydım. Bu kişiler dedem ve babaannem olmuştu.
Benden daha fazla yıkılan iki insandı ama yeniden ayağa kalkabilmek için güçlü olmalıydık.
Onlar Ankara'da yaşadığı için Denizli'ye ve tek arkadaşım olan Mehmet'e veda etmek zorundaydım.

Mehmet tombul yanakları ve hafif cekik gözleriyle cok sevimli bi arkadaştı. Şiddetli ağrıyla gittiği hastaneden kemik veremi olduğunu öğrenerek döndü. Ailesi son çare olarak yurt dışına götürme karari aldılar. Ona büyük bir hüzünle veda ettim...
Çok geçmeden babaannemin arkadaşlarından Mehmet'in çok ciddi durumu olduğunu öğrenmiştim. Bu kadar acı beni fazlasıyla yormuştu...
Ankaraya gitme günüm gelmişti artık. İçimde büyük bir hüzünle yola çıktım.

Geçmişin KülleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin