Geçmişin Külleri

Bölüm: 7

- Sare -

Sabah uyandığımda, içimde uzun zamandır olmayan bir huzur vardı. Sebebi apaçık ortadaydı. Ondan hoşlanıyor olmamı kendime artık itiraf edebiliyordum. Engel yoktu artık, içim Mehmet'e koşabilirdi. O günün verdiği huzurla en sevdiğim, uzun siyah elbisesemi giydim. Başıma yine en sevdiğim yeşil başörtümü geçirdim.
Babaannemi öpüp evden çıktım. Tam kreşe yaklaşmıştım ki aniden önümde bir araba belirdi. İçinde üç gencin bana doğru pis bakışlar atması elim ayağımın çoktan buz kesilmesine yol açtı.
Dua ediyordum, korkak biri olduğumu biliyordum.
Arabadan bir seyler söylüyorlardı, dinlemeden arkamı dönüp geriye doğru yürümeye başladım. O sokak her zaman böyle sessiz sakin olurdu lakin ilk kez bugün fark edip öfkelendim. Ayak sesi geliyordu sanırım arkamdalardı. Koşmaya başladım nefesim soluk borusunu bile delip geçecek kadar fazla çıkıyordu. Ben kostukca onlar koşuyordu. Kolumdan bir güç çevirdi. Aralarından bir seviyesiz, o pis gulumsemesiyle "Yavrumm ne kaçıyorsun ya, altıüstü arabayla gezdircez." demesiyle hepsi kahkaha atmaya başladı. O sinirle elimi beni tutan pis ellerine geçirdim. Fazla vurmuş olacağım ki bir anda sinirlenip yüzüme yumruk gecirdigini hatırlıyorum. Zaten zayıf olan vucudum bu darbeyle yere serilmisti. Dudağımdan gelen kanlar, yüzümü kaplamıstı. Hiç bir şey hissedemedim. Çok korkuyordum, gözlerimden yaşlar boşalıyordu.
Uğultu şeklinde gelen bir ses duydum. Mehmet'ti bu...
Kapanmak üzere olan gözlerimle ona bakmaya çalıştım. -Git, seninde canını yakarlar benim canımda işte o zaman benliğimle beraber yanar- diyemedim. Kelimeler çıkmadı kanayan dudaklarımdan.
Mehmet bana vuran çocuğa, kafasını geçirdi. Diğerleri engel olmaya çalışsada Mehmet'in güçlü vucuduna yenildiler sonra da koşarak uzaklaştılar.

Gözlerimi açtığımda hastanede oldugumu fark ettim. Aniden dogrulmaya çalıştım aniden gelen ses; "Dur, korkma ben Mehmet. Hastanedeyiz, dinlen biraz daha." dedi. Onun sesini duyunca vücudum kalbimle birlikte olmuşcasına atıyordu. Kafamı çevirdim. Dağılmış siyah saçları, yorgun düşmüş gözleri ile bana baktı. Endişeli görünüyordu.
Ne yani Mehmet benim için Endişelenmiş miydi?