☁
Bir sabaha daha gözlerimi açtım. Uzun siyah saçlarımı toka yardımıyla tepeden topuz yapıp kahvaltıyı yapmaya başlamıstım ki telefonumun hatırlatma alarmıyla irkildim. Evet bugün benim doğum günümdü. Ayları bile saymaya halim yoktu. "Ne ara 5 Ocak oldu ya hu?" diye düşünmekten kendimi alamıyordum. 22 yaşına ayağımı basmıstım. Ben hala 14 yaşında hissediyordum kendimi. En saf en mutlu olduğum yaşı...
İşe geç kalmamak için her zaman ki sıradan kot pantolonumu ve kazağımı giydim. Makyaj yapmaya bile ihtiyaç duymazdım çünkü bana göre makyaj yapmak bile yaşadığının ve yaşamaya hevesli olmanın bir parçasıydı. Ben ise hayat ile kendi arasında savaşan 22 yaşında bi genç kızdım. Işime gelecek olursak çok tatlı bir kreşin bakıcısıydım. Çocuklara olan düşkünlüğüm bu işi çok sevmemi sağlıyordu.
Her sabah gidiyor miniklerimi bekliyor onları doyurup bütün ihtiyaçlarını karşılıyordum.
Ne zaman başları sıkışsa "Sareee" diye kocaman bağırırlardı. Iki elim kanda olsada miniklerimin yanında olurdum. Yaşları 3 ile 7 arasında değişen minikler benim için mutluluk sebebiydi.
Her sabah aileler miniklerimi teslim eder işlerine giderlerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişin Külleri
RomansaKüçük yaşta yetim kalan hayata dair umutlarını çoktan kaybetmiş, mutluluğu boş, işsiz insanların uydurdugu bir duygu olarak tanımlayan 22 yaşında olan Sare'nin yaşam mücadelesi. Yıllar sonra tekrar doğacak olan güneşin varlığından habersiz bir genç...
