.

26 2 0
                                    

O gün sabah rüzgar daha şiddetli esiyordu sanki içime. Rüzgar mıydı içime esen, içim miydi rüzgara esen?
Aklım ne dusunecegini bilmez haldeydi. Yaprakların sesi hic bu kadar ürkütücü gelmemişti kulağıma. Gökyüzü maviligini kaybetmis içim gibi karanlık ve umutsuzdu.
Aklım da, fikrim de Mehmet'teydi.
Sahi nolmustu bana? Kendimi kocaman bir belirsizliğin içinde hissediyordum tek emin olduğum şey Mehmet bana bir şeyler hissetiriyordu...
Sanki gözleri,  gülüşü önceden tanık olduğum biri gibiydi, sanki yıllardır hayatımda olan bir simaydı..
Ah kalbim neden olmadık zamanlarda, en olmadık kisilere aşık olursun? İlk önce bana bi sorsaydın ya?

Geçmişin KülleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin