Sterrenstof [Voltooid] [Herschrijven?]

Hoofdstuk 14 - De Klokkentoren

Ik kijk naar de wijzere van de grote klok, aan de rand van de stad. De sterren staan schitterend aan de hemel en de maan is vol.
  
Vanuit mijn ooghoek zie ik Jackson achter een boom zitten. Ik zou hem zo graag willen omhelzen. Ik ben echt heel bang. Dat mij iets gebeurd. Dat hem iets gebeurd.
  
Er is alleen een klein probleempje: hij weet niet dat ik er ben. Hij vond het te gevaarlijk voor mij en zei dat ik thuis moest blijven. Maar denkt hij nou echt dat  ik in zenuwen thuis af blijf wachten terwijl hij hier zit met een of andere psychopaat? Dacht het niet.

Plotseling schiet er iets lang mijn been. Mijn hart mist een paar slagen en ik val om, maar een paar bosjes breken mijn val. Jackson kijkt mijn kant op.

Damn it.

'Marit?' Zijn volle lippen vormen geruisloos mijn naam.

Nogal schuldig en schaapachtig glimlach ik naar hem.

Hij kruipt snel mijn kant op, langs de bosjes, duikt weg voor een spinnenweb en komt naast me zitten.

'Wat die jij hier?' Sist hij. 'Marit, je zou thuisblijven!'

'Kom op,' Fluister ik. 'Jij was ook meegegaan als dat gekke mens mij "uitgenodigd" had.'

Hij denkt even na en staart naar iets in de verte. Dan, ineens, werpt hij zich op de grond en trekt me mee.

'Auw!' Mijn hoofd maakt een enorme smak op het asfalt. Ik voel iets warms en stroperig over mijn hoofd lopen. Met mijn vinger ga ik er over heen. Rood, helder bloed zit op mijn vingers.

'Sorry,' Jackson pakt mijn hoofd tussen zijn twee handen vast en bekijkt de wond op mijn hoofd. 'Gaat het?'

Ik probeer te knikken, maar alles draait rond en ik weet niet meer hoe ik de worden zeggen moet.

'Dit moet gehecht worden,' Zegt Jackson gespannen, terwijl hij overeind probeert te komen. 'En snel.' Maar dan duikt hij weer op de grond. 'Ze is er.' Fluistert hij.

'W-wat n-nu?' Weet ik na een tijdje uit te brengen. Mijn hart gaat als een razende tekeer.

'Blijf hier liggen,' Jackson staat op en kijkt me strak aan. 'Ik ga naar haar toe.'

'Wacht!' Zeg ik bezorgd en misschien net iets te hard.

Hij loopt weg, zonder nog maar een enkele keer naar mij te kijken. Ik wil mee: dit is te gevaarlijk. Fay is gestoord, dalijk ze vermoordt hem misschien!

Ik wil opstaan en Jackson helpen, maar het duurt enkele minuten voordat ik wankelend op mijn benen sta.

Als ik eenmaal op mijn benen sta en langzaam richting Jackson toe schuifel, zie ik niet alleen Jackson en Fay. Naast hen ligt Gigi bewusteloos op de grond. Ik slik. Wat is hier gebeurd?

Jackson geeft Fay een harde duw, waardoor zij ook op de grond valt. Gigi komt kreunend overeind, er stroomt bloed uit haar mond. Jackson helpt haar rechtop staan, maar ook Fay komt weer rechtop. Ik strompel op ze af.

En dan gebeurt het.

Uit haar jaszak haalt Fay een scherp mes, zo eentje waarmee je aardappels snijdt, en loopt op Jackson af.

'Nee!' Met al mijn kracht duw ik haar weg, waarna ik zelf ook op de grond val.

Ik verlies mijn bewustzijn en val in een zwart gat.