Sterrenstof [Voltooid] [Herschrijven?]

Hoofdstuk 8 - karma

'Zou Fay echt zoiets doen?' Jackson snapt er duidelijk niks meer van. 'Ik dacht dat ze je beste vriendin was.'
  
'Laten we zeggen dat we... Nou ja... Wat probleempjes hebben.' Zeg ik. Ik kijk naar mijn handen.
  
Jackson slaat een arm om me heen.
Oh god. Oh god.
  
'Laat haar lekker joh,' Jackson grijnst. 'Je hebt mij toch?' Hij buigt zich naar me toe.
  
Ik moet echt mijn best doen om niet te gaan gillen als zijn lippen de mijne raken. Ik sluit mijn ogen en geef me aan hem over. Ik ken hem nog maar een paar dagen en ben het sufste meisje van de klas, hoe kan dit gebeuren? Droom ik? Is het liefde op het eerste gezicht?
  
Ineens hoor ik geklop op het raam. Ik maak me los van Jackson. Hij glimlacht even naar me en loopt dan naar de deur toe.
  
Mijn hart staat even stil als ik zie wie er in de deuropening staat: Gigi.
  
Gigi kijkt me vol afgrijzen aan als ze in de gang staat. 'Wat doe jij nou hier?'
  
Ik bloos. Dan zeg ik vol trots. 'Ik en Jackson...'
  
'Blablabla,' Gigi onderbreekt me. 'Ga maar weer naar huis.' Sist ze zo zacht dat alleen ik het kan horen. 'Jackson is van mij.'
  
'Ehm, sorry hoor.' Antwoord ik. 'Maar Jackson is van niemand. En als hij al van iemand is, ga je maar aan hem vragen wie hij het leukst vindt.' Voor het eerst geef ik een grote mond tegen Gigi.

Met grote ogen kijkt ze me aan.
  
'Is er iets?' Jackson komt naast me staan.

Gigi kijkt me woedend aan. Ik kijk strak terug. 'Nee,' Zeg ik dan maar. Ik wil niet dat Jackson denkt dat ik zo'n bitch ben die iedere dag met tientallen mensen ruzie heeft.

'Wil je wat drinken?' Vraagt Jackson aan Gigi.

Gigi knikt flirterig en gooit dan haar bruine haar (waar ze lichtblonde plukjes in heeft laten zetten omdat ze heeft gehoord dat Jackson op blond valt) over haar schouder. 'Lekker.'
  
Samen lopen ze naar de keuken. Ik wacht wel even buiten de keuken. Door  glazen deur kijk ik stiekem mee. Ik vertrouw Gigi voor geen cent.
  
Dan, ineens, drukt Gigi haar lippen op die van Jackson! Vanuit haar ooghoek kijkt ze naar mij.
  
Ik voel dat ik sneller begin te ademen, steeds gejaagder, totdat ik uiteindelijk bijna hyperventileer.
  
Nee, nee, nee!
  
Ik loop vol afgrijzen een paar passen achteruit. Steeds verder, totdat ik bij de kapstop ben waar mijn jas en rugzak hangen. Met trillende handen haal ik ze van de kapstok af. Een traan rolt over mijn wang, maar diep van binnen had ik kunnen weten dat Jackson Gigi leuker vind dan mij. En waarschijnlijk is hij toch een player: de ene seconde kust hij mij, de andere seconde kust hij Gigi.
  
Ik trek de voordeur open.
  
'Marit!' Jackson komt snel aangelopen. Gigi loopt voldaan achter hem aan. Ze pakt haar telefoon uit haar jaszak en typt iets in.
  
Ik voel mijn telefoon in mijn jaszak trillen, maar ik laat hem er gewoon in zitten. Het kan me niks meer schelen.
  
'Marit,' Zegt Jackson als ik op mijn fiets ga zitten. 'Het is niet wat je denkt...'
  
'Weetje, wat het ook is, het kan me dus totaal niets meer boeien.' Mijn stem breekt. 'Ga maar lekker met Gigi tongen.'  Ik fiets hard weg.
   
Ik fiets over de dijk, langs het riviertje, door de stad, ik fiets net zolang totdat ik uiteindelijk aan de rand van het bos sta. Ik stap af, zet mijn fiets in een ijzeren fietsenrek en ga te voet verder.
  
Ik loop net zo lang door tot ik bij een bankje kom, met uitzicht op een meertje. Ik zak erop neer, terwijl de tranen nu over mijn gezicht rollen.
  
Na een tijdje besluit ik om mijn telefoon uit mijn jaszak te halen. Ik zie dat ik inderdaad een berichtje van Gigi heeft. Met trillende vingers open ik het.
Karma is a bitch, Marit, vergeet dat niet - Gigi

Waar heeft ze het over? Karma krijg je toch alleen maar als je zelf iets slechts bij iemand gedaan hebt?

Ik kom langzaam overeind en tjok terug naar mijn fiets.

Als ik eenmaal bijna thuis ben, regent het pijpenstelen. Er is weer eens niemand thuis.

'Geweldig,' Mompel ik sarcastisch.

Ik gooi mijn fiets tegen het hekje van de tuin en open de deur met mijn huissleutel. Ik trap mijn schoenen uit en hang mijn jas aan mijn haakje van de kapstop. Dan ren in de trap op. Ik gooi mijn slaapkamerdeur open.

'What the...' Heel mijn slaapkamer ligt overhoop. Mijn boeken liggen door de hele kamer verspreid, mijn pennenbakje is leeg gegooid over de vloer, de hele inhoud van mijn hele kleding kast ligt verspreid over de vloer, een paar van mijn schriften liggen in duizenden kleine stukjes op de grond, mijn kettingen liggen ik alle hoekjes en gaatjes van mijn kamer, mijn prullenbak is omgegooid... Ik wankel op mijn benen. Er ligt een briefje op mijn bureau. Ik lees wat erop staat.

Vergeet niet dat ik nog altijd je sleutel heb, met dank aan mijn "sterrenstof". Oh, enneh, mondje dicht hierover. Je wil niet dat er nog ergere dingen gaan gebeuren, he? - F.

Ik verfrommel het mintgroene blaadje tot een propje en gooi het zwakjes tegen de muur. Ik heb het puf er niet meer voor om kwaad te worden.
TRIIIING!
  
De deurbel. Met benen van elastiek loop ik de trap af. Ik val bijna van de trap, maar weet me nog net vast te pakken aan de glanzende trapleuning. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat ik beneden ben.
  
Ik doe de deur open. In de opening zie ik Jackson staan. Maar dat niet alleen: ik kijk ook in het betraande, woedende gezicht van Gigi.
  
'We moeten praten,' Zegt Jackson dringend.
  
Ik knik langzaam en laat ze binnenkomen.