Sterrenstof [Voltooid] [Herschrijven?]

Epiloog

Fay brengt me naar een kleine ruimte. Het doet me een beetje denken aan een film die ik vroeger gezien heb, Saw. Alleen het denken daaraan bezorgt met al koude rillingen.

'Fay,' Smeek ik nogmaals. 'Alsjeblieft.' Ik bijt op mijn trillende lip, zo hard dat ik bloed proef.

Ze grijnst boosaardig, geniet van mijn angst. 'Weet je wat,' Zegt ze. 'Je hebt gelijk.' Ze ketent me vast aan twee zware, ijzeren kettingen aan de muur. 'Wacht hier maar.'

Ik kan niet geloven dat dit gebeurd. Dat ook maar iets van waar is. Een paar weken geleden deed ik een wens. Hoe kon ik weten dat mijn voormalige beste vriendin een pschyopaat zou worden?

'Je blijft met je tengels van haar af!' Schreeuwt een woedende stem aan de andere kant van de deur. 'Hebben we een deal?'

'Jackson?' Roep ik. 'Jackson, verdomme, wat ben je aan het doen?'

De deur vliegt open en Fay komt binnen met een pistool op Jacksons hoofd gericht.

'Ik red je leven,' Zegt Jackson droogjes.

De haartjes op mijn arm gaan recht overeind staan, kippenvel vormt zich op mijn armen en ik houd schokkerig mijn adem in.

Plotseling klinkt er een enorm kabaal, alsof er een of andere machine aan het werk gezet wordt. Maar in plaats van een machine komt Gigi de kamer binnen gestormd.

En ze is niet alleen.

Een groep gewapende agenten loopt achter haar aan. Ze dragen kogelvrije vesten en hebben pistolen.

Op een paar films na heb ik nog nooit zoiets in het echt gezien.

Gigi rent als eerst op mij af en maakt mijn handen los. De agenten richten hun wapens op Fay, terwijl ze roepen dat zij haar wapen neer moet leggen.

Mijn hart gaat als een razende tekeer als ik zie hoe Fay het pistool op haarzelf richt. Ze glimlacht nog eenmaal voordat ze de trekker over haalt.
  
Ik begin te gillen en bedek mijn ogen met mijn handen. Ik zie nog net hoe

Gigi naast mij haar blik ook afwend, vol walging en afgrijzen.

1 week later
  
Ik kijk naar de krantenkoppen van de nieuwe editie van de Telegraaf. Er staat een heel verslag over wat er gebeurd is en een foto van Fay, die bedekt is met een wit laken.
  
Ik slik en voel mijn ogen waterig worden. Ondanks alles heeft ze dit niet verdient.
  
Jackson ziet het en slaat een arm om me heen.
  
'Het komt goed,' Fluistert hij.
  
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Ja,' Mompel ik zachtjes.
  
Dan draai ik me naar hem toe en druk mijn lippen op de zijne.

Het komt goed.

                            Einde✨